Het is fris, geen wolk aan de lucht, dus het belooft een zonnige dag te worden.
Hier begint dus de echte Camino. Mooi bewegwijzerd. Na 100 meter begint reeds de wandelweg. Mooi en breed doorheen een bos, parallel met de weg, langs de toppen van de heuvels hier in Navarra.
Burguete is het eerstvolgend dorpje, de vroege vertrekkers zitten hier al in de bar, een koffie aan het drinken.
Onderweg zie ik nog nieuwe nationaliteiten, fier met hun vlag op de rugzak : Zuid-Afrika, USA en Mexico.
Het gaat hier dus op en af, in het bos en over stenen paden, te vergelijken met een wandeling in de Ardennen.
Er wordt hier zowat jojo gespeeld tussen de pelgrims, jij haalt er enkele in, jij stopt efkens, zij wandelen je terug voorbij.
Zubiri is de 1ste refugio die men tegenkomt, doch amper na 21km wandelen. ik besluit dus 6km verder te gaan, ook hopende dat die snurkende Spanjaard hier wel zal stoppen, te oordelen aan zijn gewicht. Op de laatste helling naar Larrasoaņa toe, zie ik hem echter in de verte afkomen.
In de refugio zie ik heel wat gezichten terug van gisterenavond.
Jane, een Engelse dame, wil een interview met mij, voor een krant in Cambridge. Zij vindt het natuurlijk geweldig dat ik reeds 55 dagen onderweg ben en wil graag enkele ervaringen noteren.
īs Avonds met zijn allen naar het enige restaurant van het dorp. Ik zit er bij 7 Italianen, en 1 vraagt welke grote zonde ik gedaan heb om als penitentie vanuit België naar Santiago te moeten gaan. Algemeen gelach natuurlijk.
De baas van het restaurant die hoort dat ik uit België kom, voegt er aan toe : Ha, Belgica, la Reina Fabiola.
Ik lig deze avond op een kamer met 14 bedden, allemaal bezet. Ook de andere 26 bedden zijn bezet. Het zijn drukke tijden op de Camino.
Morgen naar Pamplona.