Na 1 km kom ik terug aan de refuge en aan het zeer mooie beeld van een pelgrim.
"Le pèlerin : le repos. Il a marché longtemps...ses veines gonflées en témoignent. Sur le chemin, il fait halte au "Prieure de Cayac" où il sait, que depuis le 13e siècle, les pèlerins de Compostelle sont accueillis...Il nous offre la sérénité intérieure qu'il a acquise, après avoir vécu toutes les expériences de son long périple..."
En dan begin ik er aan : de 1ste van 6 dagen door het grootste woud van Frankrijk : Les Landes de Gascogne.
De goed begaanbare wandelweg leidt mij door een bos van hoge pijnbomen. Het bos heeft zo zijn specifieke geuren en geluiden.
De laatste 12 km neem ik de N10, daar de wandelweg er plots op uitkomt.
Aangekomen aan het gemeentehuis van Le Barp, waar er een refuge is voor 2 personen, zie ik Serge en Jubbe. Serge gaat nog 14 km verder tot devolgende refuge.
Rond 17u zet ik mijn GSM op, er staat een bericht op van mijn broer om hem te bellen. Ik bel en groot is de verrassing als ik hoor dat hij iets verder geparkeerd staat. Hij heeft deze morgen de TGV genomen en was deze middag reeds in Bordeaux, daar een wagen gehuurd om mij te komen opzoeken.
De volgende dagen toert hij wat rond en komt 's avonds kijken waar ik ben. Ik laat hem de refuge zien, vandaag dus een klein kamertje met slechts 2 bedden.
Ik raad hem aan eens naar St.Jean-Pied-de-Port en Roncesvalles te rijden. Daar vertrekken immers de meeste pelgrims.
Morgen naar Le Muret.