Bij het betreden van dit departement zie ik voor het eerst in Frankrijk op een paaltje een schelp met pijltje en een gele pijl verwijzend naar de weg van Santiago. Ook bemerk ik een doodgereden marter. In 31 dagen wandelen in Frankrijk heb ik reeds veel verkeersslachtoffers zien liggen, vooral vogels en egels en als enkelingen : een vos, een kalf van een ree, een adder en zelfs een vleermuis. Ook kom ik paaltjes en houten kruisen tegen, versierd met bloemen, waarschijnlijk van onfortuinlijke medemensen die er om het leven kwamen.
Bij het binnenwandelen van Aulnay beland ik
in een hagelbui en een andere onaangename verrassing is : het hotel is gesloten
en Le Relais volzet. In het Office du Tourisme belt men wat naar Chambres
d'Hôtes en er is er eentje vrij 7km verder in Le Chiron, op een boerderij. De
dame vraagt of ze mij moet komen ophalen per auto, en ik, een koppige pelgrim,
antwoord nee, wat zijn nu 7km in een tocht van meer dan 2200km. Le Chiron is een
gehucht van Néré, hoe dichter ik het nader, hoe smaller de wegen worden en hoe
stiller het wordt en prachtiger het uitzicht. Aangekomen word ik er goed
ontvangen door de gastvrouw. Het is er netjes en alles is zeer verzorgd. De heer
des huizes zal pas rond 20u thuiskomen, want hij werkt een 100tal km verder, in
l'Ile d'Oléron, waar hij grondboringen doet.
's Avonds
maak ik kennis met een koppel uit Nijmegen. We eten er samen met de gastvrouw en
-heer. Alles is tip top in orde, zoals in een goede Gîtes à la ferme. Wij hebben
een gemoedelijk gesprek en men staat verwonderd te kijken dat mensen uit
Nederland en België dezelfde taal spreken.
Morgen naar St.Jean
d'Angély.