Kobudo

 Kokusai Kodenkan Kobudo Renmei

International kodenkan kobudo federation Beginpagina

 Op deze bladzijde :

Van agrarische werktuigen tot gevechtswapens :geschiedenis
Het ontstaan in België
Trainingsschema

 
 
 

Een stukje geschiedenis

Tot voor de 10de eeuw is er weinig geweten over de geschiedenis van Okinawa.
Het kleine eiland werd verdeeld in rivaliserende clans die elkaar zonder ophouden bevochten.
Wel bekend is dat de eerste contacten terug te leiden zijn naar de Sui-dynastie (580 tot 618 nC).  Veel Japanners zochten hun toevlucht op dit eiland na de burgeroorlog tussen Taira en Minamoto.  In de 13de eeuw werd Shuntun (heerser van Urasoe) waarschijnlijk de eerste koning van Okinawa.  Het is slechts in de 14de eeuw dat het eiland uit zijn isolement trad.
Handelsbetrekkingen werden opgestart met Korea, China en Japan.  Maar eveneens met het verder afgelegen Java en Sumatra.  Rond 1429 werd het eiland een verenigd koninkrijk onder heerschappij van koning Sho-Hashi (1421-1439) en zag men de oude provincies Chuzan, Hokuzan en Nanzan samengevoegd.  Dat is ook de periode dat de steden Naha en Shuri bloeiende handelssteden werden. Hoofdzakelijk door contacten met Japanners, Chinezen, Indiërs, Maleisiers, Thais en Arabieren.
Het is hier, in het begin van de 16de eeuw, dat de krijgskunst haar oorsprong vond.  Onder administratie van koning Sho-Nin (1477-1526) werd het eerste verbod uitgevaardigd om nog wapens te dragen.  Rond deze periode trouwens werden de technieken van de blote hand, een voorloper van het karate, ontwikkeld.
Dat wapenverbod werd nogmaals bekrachtigd in het begin van de 17de eeuw.  De clan van Satsuma overviel met 3.000 Japanners het eiland en het verbod op wapendracht werd totaal.  De boeren leerden hun gereedschap als verdedigingswapen te gebruiken tegen krijgers of rovers.  Zo ontstond het tigua, de voorloper van het kobudo.  Het arsenaal van de kobudo-wapens is werkelijk indrukwekkend en bestaat uit volgende werktuigen :

BO (ook KON genaamd) : houten staf van 1m80 lengte.
TONFA (of TUIFA) :handvat van de rijstmolen.
NUNCHAKU : dorsvlegel.
SANSETSEKON : driedelige dorsvlegel (er bestaan hiervan grote en kleine modellen).
YONSETSUKON : vierdelige dorsvlegel.
KAMA : zeis om graan of gras af te maaien.(NICHOKAMA)
SAI : vork met twee haken.
MANJI-SAI : S-vormige haken.
NUNTE : een manji-sai vastgebonden op een bo.
TEKKO : soort boksbeugel.
KUSARI-GAMA : koord met zeis verbonden. (dubbel gebruikt)
SURCHIN : ketting met verzwaard gewicht aan het uiteinde.
CHIMBE : korte stok met lansachtig uiteinde (werd vaak gecombineerd met een schild dat gemaakt werd uit de schelp van een schildpad:ROCHIN).
KAI of EEUKU : roeispaan van een prauw en diverse andere tuigen tot een totaal van 27 verschillende stuks.

In 1903 werd een eerste publieke demonstratie gehouden op Okinawa.  Na de tweede wereldoorlog waren er zo'n 100.000 Amerikaanse soldaten gelegerd op het eiland.  Verschillende daarvan volgden tijdens hun verblijf lessen in karate of kobudo en waren zo de eerste blanken die deze sporttakken gingen propaganderen in eigen land.
 

Het ontstaan in België.

In 1964 kwam dhr. Pierre Goetelen voor het eerst in contact met het Okinawa kobudo.  Zijn interesse kwam er voornamelijk dankzij de meesters Shinho Matayoshi, Arakawa Busen, Hohan Soken en Fuji Kise.  Uiteindelijk ging dhr. Goetelen in '68 van start met zijn eigen afdeling Okinawa kobudo.  Op dat ogenblik leidde hij reeds andere clubs in ju-jitsu en karate.  Pas vanaf 1970 kwam er schot in de zaak.  De publiciteit en de spectaculaire films van wijlen Bruce Lee zijn hier niet vreemd aan.  Deze filmster bracht met zijn nunchaku's iedereen in vervoering.  Nochtans bleken vele nieuw aangesloten leden uitsluitend belangstelling te hebben voor dit ene werktuig.  Vaak met niet zo'n beste bedoelingen.  Maar velen haakten ook al even spoedig terug af.  Bleven uiteindelijk over : de echte kobudo-fanaten.In 1981 werden de eerste Belgische kampioenschappen in kata georganiseerd.  Een bijzondere stimulans zo bleek.
De grote omkeer kwam er in 1992.  Men schakelde over naar de studie van het Kodenkan kobudo.  Ruim 18 maanden werd er bijgeschoold.  Toen stonden alle huidige graden op punt en waren alle leden ondergebracht in de Kokusai Kodenkan Kobudo Renmei.  Deze organisatie groepeert alle aanhangers van het Kodenkan kobudo in ons land.
 

 Trainingsschema

Elke les begint met de traditionele groet die gezamenlijk wordt uitgevoerd.  Vervolgens wordt overgegaan naar het jumbi-undo of met andere woorden de opwarmingsoefeningen.  Meestal en voor een groot gedeelte grijpen die plaats met de bo of de nunchaku.  Voor de gevorderden zijn er vaardigheidsoefeningen die ingewikkelder en spectaculairder zijn.
Het tweede gedeelte is de hojo-undo oftewel de basisoefeningen met diverse wapens.  Deze oefeningen worden in groepsverband uitgevoerd.  Zonder de twee vorige fasen zouden we onmogelijk tot het derde deel kunnen overgaan, de kumite.  Dat zijn enkelvoudige of meervoudige gevechtsoefeningen met partner.
Tenslotte zijn er de kata's (stijloefeningen tegen denkbeeldige aanvallers).  De kata's zijn de essentie van het kobudo en vormen als het ware het woordenboek.  We vinden er namelijk alle elementen in terug. Verder is er nog de vrije kumite.  Hier wordt protectiekledij gedragen en kan alles in de praktijk worden uitgetest.  Het spreekt voor zichzelf dat men hiervoor een ruime technische bagage en voldoende ervaring nodig heeft.  Bijzondere nadruk wordt gelegd op het respect voor de oefenpartners.  Gelet op de vele gevaarlijke zwaai- en slagbewegingen met de diverse wapens  is dat zeker geen overbodige luxe.  Wanneer we rekening houden met de lengte of het gewicht van sommige wapens dan kunnen we in deze discipline slechts leerlingen toelaten vanaf 12 jaar.  Het moet duidelijk zijn dat kobudo niet als spel voor jongeren kan onderwezen worden.  De gebruikte technieken en wapens zijn té gevaarlijk.