|
Broederlijk
Delen 2012
Dat ze hun
plan trekken,
wij trekken
mee (1)
Vooraf Met mijn
vriend, collega, jaargenoot Luc Valvekens nam ik voor de tweede maal deel aan
een inleefreis van Broederlijk Delen. Luc was vele jaren parochiepriester in
Merchtem. Heel onze inleefreis deelden wij en beleefden wij samen, ook als wij
per twee enkele dagen te gast waren in een gezin. Om een heel klein beetje te
kunnen converseren over het leven van de Maya’s, gingen wij zelfs samen een
paar weken zwoegen in de Spaanse les in Leuven (CLT). Twee jaar
geleden schreef ik in ‘Kerk en Leven’ tijdens de 40-dagentijd verslag over
onze inleefreis in
Bolivia. Ditmaal heeft Luc zich aan ’t schrijven gezet. De
komende drie weken kunnen wij lezen over de werking van Broederlijk Delen in
Guatemala. Daarnaast bindt Luc elke week van de vastentijd de lezing(en) van de
zondag aan het leven van de mensen ginder. Wij zijn Luc dankbaar om zijn
pennenvruchten. WARD. Een echte
steun Broederlijk Delen heeft zopas
haar 50ste verjaardag mogen vieren. Intussen weet ze ook waar Abraham z'n
mosterd haalde. Met heel veel levenswijsheid en ervaring heeft ze resoluut
gekozen voor ondersteuning en versterking van wat mensen in het Zuiden
ondernemen. Ik mocht er al tweemaal ooggetuige van zijn. Sedert mijn rustiger-aan-periode
heb ik al dubbel mogen mee snoepen van een inleefreis naar Latijns-Amerika. In
2009 ging het naar Bolivia, waar vooral de bumper van de plaatselijke bevolking
tegen mijnbouwvergiftiging in en rond Potosi mij sterk is bijgebleven. En nu in
het najaar 2011 was het Guatemala, vooral gefocust op mijnbouwbedreiging bij de
Mambevolking in het hooggebergte. Mijn conclusie is overduidelijk:
Broederlijk Delen biedt wel degelijk een ruggesteun aan wat mensen ginder
moeizaam trachten op te bouwen. Waar gaat
het over? Onze comfort met al z'n
technische snufjes (GSM, Laptop, I-pod,batterijen, magneten, electro...) creëert
een onverzadigbare honger naar grondstoffen (goud, zilver, koper, lithium, tin,
cadmium... ja, wat zit er zoal in onze moderne apparatuur? Onze luxe dreigt de
aarde op te eten. Arabische heersers hebben, samen
met ondernemingsmastodonten van wereldformaat, zich rijk gemaakt aan onze dorst
naar olie, en nog. Maar gans anders is het gesteld met die andere
bodemrijkdommen. Afrika en Latijns-Amerika zijn de grote winningsvelden van
grondstoffen (mineralen) ten gerieve van de technische vooruitgang van vooral de
rijke landen. Multi-nationals bepalen de spelregels van de economie. Beschamend
kopen zij met wat zakgeld voor vaak corrupte regeringsleiders, de gronden op om
hun slag te kunnen slaan. De mensen, die er wonen en van die grond moeten leven,
moeten weerloos toekijken. Of is er een alternatief? Het lijkt wel een strijd van de
kleine David tegen reus Goliath, een Oud-Testamentisch verhaal dat hoop kan
bieden aan die moedige Maya-bevolking die met een katapult de zwaar geharnaste
Goliath te lijf gaat.
Moeder
Aarde: de Pacha Mama Wij (15 inleefreizigers van BD)
hebben rond Allerheiligen 2011 even aan de kant van de kleine David mogen staan.
Qua levensopvattingen, inzet en weerbaarheid kan dat tellen! We leefden er
alleszins dicht bij de natuur. Die Maya ceremonie op die eerste zondagvoormiddag
is onvergetelijk. Daar voel je hoe onaangetast dankbaar die mensen zijn om het
geschenk van het leven. Onze rijke mensen ecologie is maar een flauw afkooksel
van hun ingebakken levensopvattingen omtrent 'het goede leven'. Geboorte, groei,
voltooiing zijn zó natuurverbonden dat elke ontwrichting ervan als een
aardschok is, met alle gevolgen van dien.
Wij hebben, samen met hen, ons
naar Moeder-Aarde toegebogen, en gebeden, minutenlang, voorhoofd op de grond,
die door gulzige mijnenbouw dreigt omgewoeld te worden. Je wordt er bewust van
de brutale verkrachting die gepleegd wordt om de lusten van 'de rijken' te
bevredigen. Meer dan drie uur heeft die ceremonie geduurd, en het was geen
minuut teveel. Zich tot God richten, ook bij de Maya's, is onze keuze
verstevigen voor wat écht is, waar en goed. Het is kiezen voor de schoot van
Moeder-Aarde die niet ons bezit is, maar die we in beheer hebben gekregen om ze
tot voedsel te maken voor 'alle' mensen, en niet alleen voor reuzen. |
|
U kunt vragen of opmerkingen over deze website
verzenden via deze knop: www.londerzeel.tk
|
