Daarna was er nog een rondrit door de stad en dan zie je de tegenstelling. De dodenstad waar ruïnes en halve huizen staan waar nog steeds arme mensen in wonen die geen ander dak boven hun hoofd hebben. En dan het oostelijk deel waar vooral buitenlanders leven, dat is al niet veel beter. En tot slot het nieuwere gedeelte.

We gingen ook het monument van de onbekende soldaat bezoeken, waar Sadat begraven ligt (zie foto). Onderweg stond het overal vol met politie. De gids vertelde ons dat het waarschijnlijk voor de president was die naar de moskee ging om te bidden. En ja, een beetje later hoorden we de sirene en kwamen de wagens aangereden met die van de president ertussen in.

Rond vier uur gingen we in een hotel eten. Het was er echt sjiek, 't was vroeger een paleis. Terwijl we aan het eten waren kwam er een groep dansers, vier mannen en twee vrouwen, ons vermaken. Daarna gingen we terug naar de piramiden, die maar op een boogscheut van het hotel lagen, voor een fascinerend klank- en lichtspel. Men vertelt er de geschiedenis van de piramiden, die om beurten verlicht worden. 't Was wel in het Duits, maar ik verstond toch alles.

Na dit kleurrijk spektakel vertrokken we naar Port Said. We hadden nog zo'n drie uur rijden voor de boeg. En we haalden het: om kwart voor zeven vertrokken, en om kwart voor tien waren we aan het schip. Het was een lange en vermoeiende dag, maar meer dan de moeite waard.