Het doorrijden van de kloof die de enige ingang is was adembenemend. Steile rotswanden langs weerskanten, grillig gevormd, met mooie kleuren, om dan in een open ruimte te komen waar geweldige gebouwen in de rotsen uitgehouwen zijn.

Toen we af onze paarden stegen zagen we daar Willy en Michèle. Eugène hadden we beneden bij de paarden gezien. Hij fotografeerde immers de passagiers die een paard huurden. We hebben daar zo'n twee uur rondgelopen en gepicknickt en dan terug paardje hop! Willy en Michèle zijn te voet teruggegaan omdat Willy niet kon filmen op het schommelend paard. Ik moet zeggen, dit was echt fantastisch. Hiér hadden we twee dagen moeten blijven, niet in Jemen!

Bij de terugrit hebben we onze chauffeur gevraagd in de stad Akaba te stoppen, zodat we nog een half uurtje konden rondkijken. Hier ook hadden we gerust enkele uren kunnen rondlopen. zoveel winkels! Maar goed, dat is dan wat meer geld in onze zak. Om zes uur waren we terug aan boord, met het beeld van Petra nog op onze netvliezen.

Wat gegevens over Petra
Petra is de vroegere hoofdstad van het Arabische volk der Nabateeërs. Deze nomaden van oorsprong waren in de tweede eeuw voor Christus op deze door bergen omringde hoogvlakte, die enkel door een kloof bereikbaar was, aanbeland. In de volgende drie eeuwen ontwikkelde Petra (= rots in het Grieks) zich tot een handelscentrum op het kruispunt van verschillende karavanenroutes. In dezelfde tijd ontstonden er in de nederzetting talrijke monumentale bouwwerken en in rots gehouwen graven, waarvan de stijl door kunsthistorici wordt gezien als een samensmelting van oosterse en hellenistische kunst.

In het begin van de tweede eeuw na Christus kwam het verval, toen de Romeinen de rotsstad bezetten. Het zou duren tot de negentiende eeuw vooraleer de wereld Petra terug ontdekte.