Dag 34 : dinsdag, 13 februari : Verblijf te Akaba, Jordanië

De zon was al volop aan het schijnen toen we hier aanlegden, maar er was wel frisse wind. Gisteren had Hans gezegd dat we niet samen met de passagiers naar Petra konden. Dus besloten we samen met Wendy en Geoffrey een taxi te nemen naar Petra toe. Toen we van boord gingen stonden Eugène en Michèle, de twee fotografen, daar te wachten. Ze mochten ook niet meegaan omdat er een bus tekort was. Er stonden zelfs nog betalende passagiers te wachten.

We besloten uit te kijken naar een taxi, maar nu waren we met zes. Wat verderop stonden er enkele. Na wat over en weer gemarchandeer waren we het eens over een bedrag van vijftig dollar per auto, heen en terug. Dus wij op weg met twee taxi's. Maar dat had heel wat voeten in de aarde. Toen we zowat vijf minuten gereden hadden zette onze taxi zich aan de kant. Wij maar zeggen dat we naar Petra wilden en dat hij die andere taxi moest volgen.

Wat er gebeurde was, dat we van taxi moesten wisselen. Eigenlijk best zo, want nu zaten we in een oud krot, terwijl onze nieuwe taxi heel wat comfortabeler was. Wij dus weer op weg, maar van Willy geen spoor te bekennen. Die zat in die andere taxi. Dat is niets, zegt onze chauffeur, je ziet ze wel terug in Petra. Maar voor we Akaba konden verlaten moest hij drie maal stoppen en zijn papieren laten controleren. Zonder de juiste papieren mocht hij de stad niet uit.

Toen dat eindelijk geregeld was moesten we voor we de stad verlieten nog eens door een controlepost. Eindelijk dan toch verder. Het was een indrukwekkende rit, dwars door grillig gevormde rotsformaties, met hier en daar wat spaarzame struikjes en wat harig gras. Af en toe zagen we kudden geiten langs de weg. En soms kwamen we huizen voorbij, in the middle of nowhere. Je vraagt je af waar die mensen van leven. Ze hebben links en rechts ook wat dennen geplant rond een perceeltje grond, en daar zie je dan jonge boompjes tussenstaan. Vreemd. Ik vraag me echt af of dat daar wel wil groeien.

Onderweg zijn we gestopt bij een winkeltje waar we thee kregen. Natuurlijk heb ik er ook wat gekocht. We hadden daar een mooi uitzicht (foto hierboven). In de verte zagen we Petra liggen. En na in totaal een dikke twee uur rijden waren we op onze bestemming. Het laatste stuk kun je of te voet of te paard afleggen. Wij te paard natuurlijk.