De opgravingen en restauraties die recentelijk zijn voltooid in Kabah hebben diverse interessante architecturale elementen aan het licht gebracht waarvan eerder weinig bekend was. Het opmerkelijkste gebouw van de oude stad is de Codz Pop, ook wel bekend als het Paleis van de Maskers, dat van de 9de eeuw na Christus dateert.

Het opmerkelijke van dit erg indrukwekkende gebouw is de voorgevel, die volledig bedekt is met maskers van de god Chac, de god van de regen en de vruchtbaarheid. Hoewel deze iconografie steeds terugkomt in de cultureel-architecturale context van de centra in Puuc-stijl, maakt ze in het paleis van Kabah het dwangmatige aspect van deze cultus die in heel Yucatàn een rol speelde bijzonder duidelijk.

Het parallellepipedische gebouw is 45 meter lang en heeft een verfijnde dakkam. Het was oorspronkelijk bedekt met 260 identieke maskers die gekenmerkt werden door een lange neus. Het aantal maskers was natuurlijk geen toeval, want 260 was ook het aantal dagen van de rituele Mayakalender, de tzolkin. Net als in de meeste oude Maya-steden wijst dit ook hier op de enorme betekenis van de tijdsbepaling, hoewel nog veel aspecten ervan nog steeds een raadsel zijn.

In het paleis ga je van de ene kamer naar de andere via een soort trede in de vorm van de opgerolde slurfneus van Chac. Codz Pop betekent trouwens "opgerolde mat". Het doet denken aan de speciale matten die werden neergelegd en uitgerold voor hoogwaardigheidsbekleders.

Aan de oostkant van het Paleis van de Maskers bevindt zich een ander gebouw dat in de jaren negentig van de twintigste eeuw is opgegraven en gerestaureerd en waarvan de betekenis ligt in een aantal beelden die in de Puuc-architectuur zeer ongebruikelijk zijn. Het zijn staande mannelijke figuren die bijna robotachtig aandoen. Hun snorren, kronen en ingesneden gezicht duiden erop dat ze tot de heersende klasse behoorden.

De ruïnes van de Akropolis, het ceremoniële centrum van Kabah, geven een indruk van de verfijning en ingetogenheid van de steden in Puuc-stijl die zich ontwikkelden tegen het einde van de klassieke periode.