|
Open brief aan de leden van de Vlaamse Regering. |
|
Geachte heer, mevrouw, Toen bekend raakte dat de nieuwe Vlaamse regering Doel opnieuw een kans wou geven was er vreugde in ons dorp. De studie en het bezoek aan Pernis stemden ons hoopvol, maar intussen wachten wij nog altijd op een positief signaal van de Vlaamse Regering. Men zegt ons dat wij nog wat geduid moeten hebben. Dat willen wij graag opbrengen, maar ondertussen krijgen de plannen van de vorige regering wél uitvoering, net alsof er niets veranderd is. De voorbije weken werd Doel en omgeving herschapen in één grote bouwwerf: bulldozers en vrachtwagens rijden af en aan, wegen worden afgestoten werfketen willekeurig neergepoot. Veel moeite om de hinder te beperken wordt daarbij niet gedaan. Onteigeningsbesluiten zijn er nog (altijd) niet maar er worden wel al gronden ingepikt. Over de berging van het slib zou opnieuw gepraat worden, maar toch kregen verschillende landbouwers en bewoners afgelopen weken te horen dat hun eigendom tegen november volgend jaar ter beschikking moet zijn... voor slibberging. En ook de activiteiten van onteigeningscommissarissen en de sociaalbemiddelaar gaan gewoon door. Gewild of ongewild, zet men daarmee de mensen nog altijd onder druk om het dorp te verlaten. Wij hadden begrepen dat er een nieuwe leefbaarheidsstudie komt voor Doel waarin zou bekeken worden hoe de aanleg van een containerkade te rijmen valt met het behoud van een leefbaar dorp. Nu blijkt dat voor deze studie niet de containerkade maar het zogenaamd Strategisch Plan Waaslandhaven het raam vormt van waaruit "het probleem Doel" bekeken wordt. Dit plan, geschreven naar maat van de Antwerpse haven, houdt op geen enkele manier rekening met mens. natuur of gemeenschap. Het gaat er net als vroeger van uit dat economische belangen om een excessieve inname van grond vragen. Daarbij is de enige "harde grens" die men aan deze uitbreiding wil stellen de staatsgrens tussen België en Nederland. Er is geen enkele aantoonbare reden waarom dit strategisch plan dat op géén enkel moment publiek ter discussie is gekomen, géén enkele juridische grond heeft, enkel tegemoet komt aan de havenbelangen, nu moet dienen als toetssteen voor het voortbestaan van Doel. Tenzij, de kans die men aan Doel wil geven, geen kans is... Men zegt ons dat er dwingende economische redenen zijn om de haven van Antwerpen opnieuw uit te breiden. Prognoses maken dit onmiskenbaar duidelijk. Maar heeft men er al eens aan gedacht om de prognoses omtrent deze infrastructuurwerken op de Linkeroever te toetsen op hun merites? Volgens aanvankelijke prognoses zouden er op de Linkeroever 60.000 arbeidsplaatsen gecreëerd worden. Het actuele aantal vormt nog geen tiende van het vooropgestelde cijfer. Het Doeldok zou volgens prognoses een belangrijke aantrekkingspool vormen voor chemische overslag. Na 20 jaar zijn er 0 (nul) bedrijven gevestigd. Voor het jaar 2000 zou, zo schreef men 10 jaar geleden, en ook al weer volgens "betrouwbare" prognoses, de maximumcapaciteit van de Kallo-sluis bereikt zijn en moest een tweede toegang tot de haven - toen droomde men nog van het Baalhoekkanaal - klaar zijn. De realiteit is dat men het aantal schepen aan de Kallo-sluis op zijn hand kan tellen. We kunnen zo nog even doorgaan: honderden ha braakliggende opgehoogde gronden wachten nog altijd op de komst van bedrijven. Het Verrebroekdok dat tot voor enkele jaren in de prognoses gold als "de investering van de eeuw" wordt nu effectief gegraven maar de goederenbehandelaar voor wie het wordt aangelegd heeft onlangs besloten naar Zeebrugge te verhuizen... Wij geloven nog altijd In het voortbestaan van ons dorp. De gedachte dat men deze gemeenschap, deze streek met een ongewoon rijk landschappelijk en bouwkundig erfgoed gewoon van de kaart wil schrappen, te moeilijk te dragen. Te meer daar het ook technisch perfect mogelijk is deze unieke streek te sparen. Dat bewijst een dorp als Pernis dat midden in de Rotterdamse haven, in een veel ongunstiger situatie verkeert als Doel. Dat bewijzen ook de opmerkingen van de voormalige directeur-generaal van de dienst Zeewezen, Johan Demoen. Mede verantwoordelijk voor de uitbouw van een groot deel van de haven op Linkeroever weet waarover hij spreekt. Als Doelenaars die steeds zijn blijven opkomen voor ons dorp en onze streek zijn wij nooit gehoord. Ons bestaan wordt zelfs ontkend. Ons eigen gemeentebestuur negeert ons. Wie het voor ons durft opnemen, wordt verdacht gemaakt. Als er op beleidsniveau al gepraat wordt met Doelenaars, dan steeds met diegenen die al lang hebben uitgemaakt dat ze hier wegwillen. Wij, die opkomen voor ons dorp en onze streek, werden nooit gehoord. Een verzoekschrift bij het Vlaams Parlement dat ondertekend was door een meerderheid van de volwassen bewoners van Doel leverde een hoorzitting op in de betrokken commissie, maar dat was het dan ook. Méér dan 10.000 bezwaarschriften tegen de wijziging van het gewestplan werden met een ronduit beschamende vertoning van tafel geveegd door mensen die zich niet eens de moeite namen zich te vergewissen van de inhoud. En ondertussen ligt er een tweede gewestplanwijziging op tafel die geënt is op het Strategisch Plan Waaslandhaven. U zal begrijpen dat wij er, ondanks alle hoopvolle woorden, niet écht gerust in zijn. Wij vragen dat men ons behandelt als mensen, niet als een hoop in de weg zittende lastposten. Wij vragen dat men onze argumenten au serieux neemt en een debat aangaat in plaats van apriori alles wat wij voorstellen van tafel te vegen. Wij vragen dat naast de economische belangen ook natuurwaarden, menselijke, etische en esthetische belangen hun aandeel krijgen. Wij vragen dat men eindelijk eens zou proberen om lessen te trekken uit het verleden. Met de gegevens waar de Vlaamse Regering nu over beschikt kán zij een afdoende beslissing nemen. Daarvoor is er politieke wil én moed nodig. Wij hopen dat dit niet ontbreekt! Marine Apers, Jan Creve, Jerome De Paepe, Jean Malcorps, Eddy Peeters, Paul Van Broeck, Rudi Van Buel, Maurice Vergauwen De ondertekenaars wonen allen in Doel of in het omliggende poldergebied en zijn actief in Doel 2020.
|