(Met dank aan Egide Vanoverberghe en Paul Nijs voor de fotografie en de teksten.)
Na een verblijf van twee weken in China is de drumband van de Koninklijke Dorpsfanfare weer in 't land. Ze waren via VLAMO door Shangai uitgenodigd geweest om deel te nemen aan het grote Festival voor Volksmuziek. Hoogtepunt was natuurlijk het optreden voor het festival zelf in een heel groot en nokvol stadion. Maar daarnaast waren er nog uitvoeringen voor allerlei specifieke doelgroepen voorzien: in een kleuterschool, in een instelling voor senioren, in parken... En naast de straatvoorstellingen (ze werden nog nooit in hun leven zo gefotografeerd en gefilmd , ook voor de TV) was er ook een zeer gesmaakt optreden in een aula vol studenten met een overdonderend maar weliswaar geregisseerd applaus. Sander Deruddere die toen jarig was, werd door het publiek geproficiateerd en dankte in het Chinees.
Het was al bij al een aangenaam en fascinerend verblijf. Het logement was effenaf luxueus. Het eten werd met stokjes verorberd maar had gelukkig al westerse invloeden. En dat Westen was in alle lagen van het maatschappelijke bedrijf aanwezig. Er waren bv. cybercafés, waar onze gasten goedkoop een mailtje konden sturen naar het thuisfront. Maar naast het aangename was er ook de inspanning: er waren heel veel optredens en dirigent Wim De Vlaminck zorgde ervoor dat ze kwaliteitsvol verliepen, dus kwamen daar ook nog plaatselijke repetities bij. Het was dus werken geblazen (of geslagen, om het in percussietermen te zeggen).
En zondag 24 okt. kwamen ze dan thuis. Na 13 uur nachtelijk vliegen werden ze vanaf Charles-de-Gaulle met een car naar huis gebracht. Maar in Bavikhove, 500 meter voor de halte, werd de bus staande gehouden door een KDF-delegatie blazers, die hun collega's uitnodigden het voertuig te verlaten en te voet, onder muzikale escorte, naar de dorpscentrum te stappen.
Het werd een triomfale intocht en ter hoogte van Café De Gilde stonden meer dan honderd familieleden en sympathisanten, die de "Chinezen" applaudiserend opwachtten. Na de bijna versmachtende omhelzingen door pa, ma, echtgeno(o)t(e) of lief werden ze binnengeleid in de feestzaal Ter Eiken en daar begon de rest van de welkomstceremonie, die door een comité al een paar dagen was voorbereid.