DAELS ERIC
Daels Eric (foto,eigen archief).
Geboorteplaats ; Wevelgem
Geboortedatum ; 4 augustus 1936
Veldpositie ; aanvaller
Teamloopbaan ; 1950-1960 FC Sportverbroedering Wevelgem
1960-1965
Cercle
1965-1966
Excelsior
1966-1969
Koninklijke White Star Club Lauwe
1969-1972 speler-trainer Sportverbroedering Moorsele
1972-1973 speler-trainer Koninklijke Eendracht Genootschap Gistel
1973-1974 speler-trainer Hoger Op Wingene
1974-1975 speler-trainer Koninklijke Woudsport Houthulst
1975-1977 niet actief
Trainersloopbaan ; 1977-1979 Royal Knocke FC
1979-1981 Koninklijke FC Roeselare
1981-1982 Koninklijke Daring Club Ruddervoorde
1982-1984 FC Moerkerke
1984-1985 Sporting Club Beernem
1985-1986 FC Varsenare
Cercle-cijfers ;
|
COMP.MATCH |
COMP.GOALS |
BEKER.MATCH |
BEKER.GOALS |
1960/61 2kl. |
25 |
10 |
|
|
1961/62 |
10 |
3 |
|
|
1962/63 |
27 |
10 |
|
|
1963/64 |
29 |
10 |
3 |
2 |
1964/65 |
7 |
1 |
1 |
|
TOTAAL |
98 |
34 |
4 |
2 |
Debuut ; 11/09/1960,v.White
Star,home,3-1,scoort 1x
Laatste match ; 18/04/1965,v.FC Beringen,away,2-1
Palmares ; kampioenschap 2e klasse,1960/61
Het was de tijd dat een lederen
bal nog een luxeproduct was. Na de school voetbalde de jeugd
van Wevelgem met een prop gestampt papier. Zo ook Eric Daels. Reeds op 14-jarige leeftijd
sloot hij zich
aan bij de ploeg waar ook zijn broer een kaart getekend had, SV Wevelgem.
De piepjonge Daels
ontpopte zich algauw tot een aanvaller met een verschroeiende versnelling.
Een kwaliteit die hij later nog
veelvuldig zou gebruiken in de hogere afdelingen.
Hij had reeds
een bepaalde faam verworven toen op een zonnige 1 meidag een match tegen
Club Brugge gepland
was. Dit in het kader van de Beker van West-Vlaanderen.
(nu is dit tornooi uitsluitend
bestemd voor de provinciale ploegen)
De blauwzwarten wonnen met moeite
deze wedstrijd met 1-2 nadat Eric Wevelgem op
voorsprong
had gebracht
in de eerste helft. Lucien Masyn
drong er bij zijn bestuur op aan Daels te
transfereren
naar Club
Brugge. De gedroomde sprong ging echter niet door. Het bedrag dat de zuidwestvlamingen
eisten was te
hoog en Eric bleeft ontgoocheld achter.
Enkele jaren later speelde de
aanvaller toch in Brugge, maar in de groenzwarte kleuren!
Ondanks interesse van oa. Doornik en Kortrijk Sport besloot Eric het te wagen bij de toenmalige tweedeklasseploeg die net de promotie had gemist. Het verlies in de testmatch tegen Patro is bekend
bij de echte Cerclesupporter.
Het waren zware tijden voor Daels. Niet alleen speelde hij op een hoger niveau, ook de treinreizen
Poperinge-Wevelgem-Brugge kropen in de kleren. De eerste matchen raakte hij werkelijk geen bal.
Zodat het geen verrassing was dat Eric niet opgesteld werd in de eerste wedstrijd van het seizoen,
tegen FC Diest. De Wevelgemnaar maakte echter indruk in de reservematch en slaagde er in
alle vier doelpunten voor te bereiden.
De volgende zondag stond de thuiswedstrijd tegen het Brusselse White Star op het menu.
En verbazend genoeg koos trainer Delfour voor de jonge Daels in plaats van de Hongaar Locskai.
Een terechte keuze want na 31 minuten in de eerste helft scoorde Daels de belangrijke gelijkmaker
nadat White Star via Walschaerts op voorsprong was gekomen. Een debuut om te koesteren, zo
vertelde Daels achteraf aan de verzamelde pers. De aanpassingsperiode was voorbij en Eric
scoorde nog vitale treffers in wat later het kampioenschapsseizoen zou blijken te zijn.
Hij was de man van de match op het veld van Kortrijk Sport en in de laatste wedstrijden van
het kampioenschap maakte hij beslissende doelpunten tegen RC Brussel,FC Mechelen en Sporting
Charleroi. En dit niet op zijn favoriete centervoorpositie maar als buitenspeler.
Cercle terug op het hoogste niveau !
Een minder 1961/62 werd gevolgd door de definitieve doorbraak van de Wevelgemnaar in eerste
klasse. Eric had een uitstekende werkrelatie met de nieuwe trainer Bigot en dat vertaalde zich ook
in prachtige prestaties. Zo scoorde hij in de eerste drie wedstrijden van 1962/63 5 maal, waaronder
een echte hattrick in één helft tegen St.Truiden. Daels was op dat moment leider in het
doelschuttersklassement. Een tijdelijk verblijf in het Hotel de Londres verschafte Eric de broodnodige
rust en was een verademing na de verplaatsingen met de trein.
Het omkoopschandaal in 1965/66 maakte Eric echter niet meer mee. Hij was ondertussen door
het bestuur en via Gerard Versyp voor een voldongen feit gesteld.
Een dubieuze transfer (samen trouwens met Rene Popelier) die toch een bittere nasmaak achterliet
bij de Wevelgemnaar !
Ook St.Truiden bleek interesse te hebben in de rappe aanvaller maar Eric koos toch voor zijn vaste
job bij de bank. Daels was trouwens een echte boeman voor de “kanaries”. Hij scoorde bijna altijd
tegen de geelblauwen.
Ook in Moeskroen bleef hij een doelpuntenkanon ondanks het feit dat Gilbert Libon (later ook een
Cerclespeler) in de punt van de aanval speelde.
In 1969 begon zijn trainersloopbaan die hem langs verschillende ploegen bracht. Zijn mooiste
herinneringen blijven zijn passages bij Ruddervoorde waar hij op vraag van Joël Hoste zijn Daring
van degradatie behoedde en zijn periode bij Wingene waar hij Gilbert Bailliu opvolgde.
Eric Daels kon mits de nodige relaties misschien meer uit zijn voetballoopbaan gehaald hebben, maar
toch blikt de Wevelgemnaar met een zekere tevredenheid terug naar die mooie tijd.
Hij maakte trouwens de beste Cercleperiode mee in de jaren zestig.