SCAPINO !
Les fourberies de Scapin
van Molière
Raamtheater op 't Zuid
Sancta
Lucia, een kleine haven in de baai van Napels, ligt er slaperig bij. De middagzon
spat uiteen op de witgekalkte gevels, de zee klotst voorzichtig tegen de steigers
aan. Door de klapdeuren van een haven- kroegje annex pizzeria glippen een paar
flarden Umberto Tozzi naar buiten, de meeuwen schreeuwen.
Hier vergapen de fils-a-papa's zich aan riante yachts en gestroomlijnde meiden.
Dit is het werkterrein van Scapino. In dit decor speelt zich straks een zuiders
liefdesdrama af. (Vader is op zakenreis, Leandro gaat met Zerbinetta, Ottavio
valt op Giacinta en het leven is te mooi om blut te zijn.)
Snelle scheldpartijen barsten los, linke truuks, gevaarlijke spelletjes, romantiek en pathethiek; een levensstijl. Wie vertrouwd is met "Les fourberies de Scapin" zal blij verrast zijn met het nieuwe pak waarin Dunlop & Dale Molière staken.
Scapino! is een modern en knettergek spektakel voor jong en oud vol actuele grappen en toespelingen en waanzinnige situatiehumor. Maar de ijzersterke structuur en het ritme van Molière bleven zorgvuldig bewaard, op Molières meesterschap heeft de tijd geen vat.
Scapino, geweldig vrij naar Molière? Het liedje -Minestrone, Macaroni. is vast niet van zijn hand, maar moest Jean-Baptiste Poquelin het de dag van vandaag allemaal nog eens kunnen overdoen, Scapin zou waarschijnlijk de theatergeschiedenis instappen als "de snelle jongen" met het wit linnen pak en de deukhoed. Scapino is een totaalspektakel dat op het lijf geschreven is van het Raamtheater dat met o.a. August August, August, Pak 'em Stanzi! en Geschiedenis van een Paard bewezen heeft spektakel te kunnen brengen. Acrobatisch, lenig, muzikaal en bovenal waanzinnig komisch.
«Als je dit mist, ben je knettergek», schreef de recensent van The New York Times, "en als je het je kinderen laat missen, ben je gewoonweg onmenselijk.
Ingrid Vander Veken in de Nieuwe Gazet van 9 mei 1988: “ Scapino
is in de eerste plaats een zeer grappige voorstelling. In de figuur van Luc
Wijns heeft ook het Raamtheater een voortreffelijke Scapin, (…) maar hier staan
tenminste de nevenrollen op hetzelfde, hoge niveau.”
Geert van der Speeten in de Gazet van Antwerpen van 9 mei 1988: “Alain Duclos
heeft Molière met het meeste respect behandeld (…) saaiheid is het eerste
wat Frank Dunlop heeft weten te vermijden”
Ria Breyne in De Standaard van 15 mei 1988: “Verschillende tekstsubstraten,
verschillende regie van beide producties valt op, en verschillende acteerprestaties.
Raamtheater: “Molière herschrijven is net zoals een Rembrandt herschilderen”
“alle personages zijn plezant zonder
meer” “Luc Wijns krijgt het publiek op zijn hand”
W.J.A. in Het Volk van 13 mei 1988: “ 'Scapino!': lichtvoetig (tiener)amusement”
“De voorstelling balanceert op de grens van frisse humor en flauwe banaliteiten,
maar de vitale en enthousiaste vertolkingen, de dwaze vondsten en de wetenschap
dat het hier oorspronkelijk om een tienerbewerking gaat, doen de balans in positieve
zin doorslaan.”
Bewerking: Frank Dunlop en Jim Dale
Regie: Frank Dunlop
Vertaling: Luc Wijns
Decor: Marc Cnops
Belichting: Frank Dunlop en Rob Van Ertvelde
Kostuums: Erna Siebens
Regie-assistentie: Mien
Augustijnen
Toneelmeester: Peter van Linden
Met: Luc Wijns, Karel
Vingerhoets, Marc Peeters,
An Nelissen, Katelijne
Verbeke, Riet van Gool,
Dirk Lavrysen, Eric
Kerremans, Jean Verbert,
Yves Bombay, Rob
van Ertvelde, Manou
Kersting, Hugo Moens, Roger van Kerpel
Speelperiode: seizoenen 1987-1989