OM NOOIT TE VERGETEN
Time of my life
van Alan Ayckbourn

Raamtheater op 't Zuid

De set is een lokaal restaurant van een waanzinnig vage etnische origine.
Gerard Vandeven is er de gastheer op een feestmaal ter ere van de verjaardag van zijn vrouw Irene. De zonen Vandeven zijn er ook met hun respectievelijke partners: de slappe en geile Patrick in wankel huwelijk met Stephanie, en de artistiek aangelegde Kevin vergezeld van zijn fantaserend, punkerig kapstertje Cindy.

De tegenwoordige tijd begint ons een glimp van de verleden en toekomstige tijd te reveleren; we zien een opeenvolging van etentjes waarbij Patricks huwelijk samen met het transportbedrijf van pa op de klippen loopt terwijl we leren hoe de brave, schrikachtige Kevin aan zijn bonte spechtachtige partner kwam.

Vooruit en achteruitzappend in de tijd leert Ayckbourn ons dat het geluk - die momenten om nooit te vergeten - op het moment zelf nooit gevat worden. Maar het echte thema van zijn stuk is het holle, wiebelende spelletje van het familieleven.

Gerard en Irene waren misschien ooit passionele jonge minnaars; nu zijn ze afgezakt tot businesspartners in een lit-jumeaux situatie. Zelfs de band tussen ouders en kinderen verandert en vervalt; met de jaren groeide Irene's bittere wrok tegenover haar oudste zoon en werd ze alsmaar seksueel possessiever tegenover de ruggengraatloze Tom.

Ayckbourn betrekt in de idee van het gezin als kern de talloze botsingen, splijtingen en explosies die erin aanwezig zijn.

"Ayckbourns groot talent ligt in de wijze waarop hij deze essentieel troosteloze visie onverbrekelijk samenknoopt met zijn weergaloze komische techniek ... dit alles is waarachtig, humaan, en vat op pakkende wijze hoe onze levens onderworpen zijn aan de genadeloze tand des tijds." (Michael Billington, The Guardian)

Linda Berghmans in De Standaard van 30 maart 1996: “Ayckbourn volgens het boekje” “Om nooit te vergeten is een vermakelijke komedie, soepel gespeeld, zonder opdringerigheid. Zij treuzelt geen seconde.”
Jo Geraerts in De Streekkrant van 12 april 1996: “Ayckbourn op zijn best in het RaamTeater” “Met deze productie en rolbezetting mikt het gezelschap van Walter Tillemans nog een keer met succes in de roos.”

Regie: Adrian Brine
Vertaling: Paul Goris
Decor en kostuums: John Otto
Belichting: Guy Defossez
Pruiken: Pilou
Met: Julienne De Bruyn, An Nelissen, Christel Vanschoonwinkel, Brecht Callewaert, Eric Kerremans, Dirk Lavrysen; Roger Van Kerpel.

Speelperiode: van 22 maart tot 11 mei 1996 en van 11 december 1996 tot 25 januari 1997