Wij zijn Stefan, Ann, Lazlo, Eliza en Zsofia. Wij wonen in Zeebrugge, een kustgemeente in België. Hier komt ons verhaal...

In 1995 werkte ik op een schip. Hierdoor was mijn vrouw veel alleen thuis. Ze zei dat ze een hond wou. Aanvankelijk beviel dit idee mij niet, maar na een tijdje draaide ik bij. Maar ik zei haar dat ik dan wel het ras wou kiezen. (Zij zag wel wat in een Beagle).

We keken in een boek met de verschillende rassen. Toen we de Puli zagen, was het van "Wauw, wat is dat!?! Is dit een echte hond?!?" We spraken er wat over en vroegen ons af of we een Puli-fokker zouden kunnen vinden in België. 

We kochten een hondentijdschrift en vonden daarin het telefoonnummer van de PPHA, de club voor de Poolse, Pyreneese en Hongaarse herdershonden en aanverwante rassen. We belden hen op en zij gaven ons het adres en telefoonnummer van Brigitte Jonckers, een fokster van witte Puli's (tegenwoordig ook zwarte Puli's en Komondors). Ze zei ons dat we eens bij haar langs mochten komen om het ras in levende lijve te zien.

Dat deden wij dan ook. Dat was wat we wilden! De hele meute Puli's stond ons toe te blaffen bij de poort en eens we binnen waren lag de hele plaats vol koordhonden. Ze lagen zelfs op ons. Brigitte had twee puppies die ongeveer drie en een halve maand oud waren, een reutje en een teefje. Na een week hadden we beslist dat we er één van wilden, maar we konden niet kiezen. Toen kwam ik op het idee om ze alletwee te nemen. En zo waren wij de trotse eigenaars van Toby en Terry Gyözedelmes!

We gingen met hen naar de gehoorzaamheidstraining. Dat was niet zo moeilijk, enkel het apport was een probleem (je gooit zelf iets weg en je hond moet het gaan ophalen - ik denk dat Puli's slimmer zijn dan dat). Maar na een tijdje hadden ze ook dat onder de knie en behaalden hun gehoorzaamheidsdiploma.

We deden ook enkele shows. Brigitte moedigde ons aan om dat te doen en het beviel ons wel. We vonden het vooral leuk dat als onze honden op een show waren, er dan meer mensen het ras zouden leren kennen. Al snel waren ze Belgische kampioenen.

We vonden de gehoorzaamheidstrainingen te saai voor hen en startten met agility. Dat is heel wat leuker voor ons en de honden. Ze behaalden er ook hun brevet in en deden zelfs enkele wedstrijden.

In 1999 gingen we naar Hongarije. We reisden met de auto en Toby en Terry waren met ons mee. We reisden zowat drie en een halve week door het hele land. Eén van de hoogtepunten was een show in Debrecen. Ze behaalden een CAC in Hongarije! Wij waren daar wat trots op!

Ondertussen volgden wij een cursus voor gehoorzaamheidstrainer, waarin we slaagden. We volgden ook les in hondengedrag. En we gingen ook naar school om hondentrimmers te worden. Ook hierin slaagden wij en zijn nu dus trimmers.

In 2000 werden wij de trotse ouders van een zoon. We noemden hem Lazlo, een Hongaarse naam. Hij is ondertussen al een flinke jongen en maakt vooruitgang met grote sprongen.

De Puli's deden nog enkele shows in Nederland en in Frankrijk. Ze zijn nu Internationale kampioenen. Maar dat doet hen niets hoor, als ze maar op het strand kunnen lopen. En als ze maar wat kunnen trainen. En vooral, als ze maar bij ons kunnen zijn. Ze zijn fantastisch!

En in 2003 kwamen er nog twee meisjes bij in ons gezinnetje. Eliza en Zsofia concurreren nu met Toby en Terry qua lawaai maken. Als we de leibanden bovenhalen maken de hondjes uiteraard het meeste lawaai... Waf waf waf !!!

Home   FAQ's   Agility   Strand   Op reis   Verzorging   Links

Shows   Uw Puli's   Stamboom   Standaard   Karakters   Gastenboek