Toby

Terry

Ligt liefst op zijn gemak in z’n mand. Als het warm is op de vloer.

Zit bij voorkeur op de rand van de zetel bij het raam.

Blaft (thuis) enkel om mee te doen met Terry.

Blaft bij het minste teken van onraad, bv. een voetganger.

Toby eet bijna niets, vooral niets zoet. Hij bedelt ook niet veel. Soms weigert hij gewoonweg zijn eten.

Zij eet alles en veel en bedelt constant (enkel ’s nachts niet). Bij alles denkt ze “koekje”.

Als hij nog maar de indruk heeft dat we naar hem kijken, kwispelt hij al.

Terry kan waarschijnlijk niet kwispelen, ze doet het in ieder geval bijna nooit.

Toby schrikt zich rot als onze baby een speeltje uit zijn handen laat vallen, maar trekt zich niets aan van de donder.

Als het dondert is onze anders zo onbevreesde Terry niet te houden. Ze is dan ultra-zenuwachtig. Hetzelfde fenomeen bij vuurwerk.

Meedoen aan een show is een heel evenement met veel aandacht en vooral heel veel andere honden. Waf waf.

Wat een druk gedoe zo’n show. En dan al die mensen die aan me willen komen. Hoeft niet hoor.

Als het warm is op het strand, dan duikt hij meteen het water in. Wauw, wat een verfrissing.

Terry loopt met ons mee langs het water, haar pootjes mogen niet nat worden. Brrr, koud.