Gezondheids- en dorpsproject te Pammanik, Meghalaya 2004 – 2007 – 2011 - 2014 Dit project wordt begeleid door onze Indische partner VHAM (Voluntary Health Association of Meghalaya)
Het project in Pammanik wil een adequate gezondheidszorg uitbouwen met aandacht voor de jonge ondervoede kindjes, zwangere vrouwen, geboortecontrole en vrouwengroepen. Pammanik is een dorp ten oosten van Shillong in de deelstaat Meghalaya, met 300 gezinnen waarvan de meeste onder de armoedegrens leven.
Fase 1: 2004-2007 o De eerste maanden werden besteed aan formele en informele contacten met de districtsadministratie, de gezondheids- en welzijnsverantwoordelijken en de dorpsraad van Pammanik. Latere contacten met bestaande vrouwengroepen en jeugdbeweging brachten de problemen en noden in kaart. o Er werden voor de inwoners een aantal vormingsessies i.v.m. gezondheid, hygiëne, voeding, huidziekten, enz. ingericht. Hieruit kwamen de volgende bevindingen: · Een gevarieerde degelijke voeding is bereikbaar voor iedereen, dit heeft niets te maken met het inkomen maar met een bewustzijn. · De meeste ziekten zijn te voorkomen mits het in acht van enkele elementaire regels (netheid, hygiëne, gezonde en gevarieerde voeding, …). · Het ontbreekt in het dorp aan goede toiletten: enkele huizen uitgezonderd, hebben de meeste bewoners geen degelijk toilet. · Bij het koken op houtvuur zonder schouw ontstaat veel rookhinder in de woning. · Een programma voor goedkope toiletten en schouwtjes heeft geen zin zonder goede begeleiding. · Meer programma’s voor de jongeren moeten worden opgezet. o In samenwerking met de districtsdokter werd een gezondheidsonderzoek uitgevoerd en werd een vragenuurtje voorzien dat op vraag van de vrouwen regelmatig herhaald werd. o De paar zelfhulpgroepen die vroeger waren opgericht werken niet goed omdat de leden vlug eigengewin nastreven en er geen groepsgevoel is. o Met het soortgelijke project Paras Thezum in Sikkim werden ervaringen uitgewisseld en werkbezoeken toonden aan de verantwoordelijken van Pammanik hoe een dorpsproject kansen biedt om de levensomstandigheden van de mensen te verbeteren. o In de school werden schutten aangebracht zodat er aparte klassen ontstonden. Op het einde van de eerste fase waren er 7 zelfhulpgroepen gevormd waarvan er vier al goed werken. De volgende thema’s kwamen aan bod: o Wat is een zelfhulpgroep en hoe functioneert hij. o Het financiële aspect van de groep, een spaarboekje openen en het beheren. o Groepsdynamiek en omgaan met conflicten. o Hoe vergaderingen te beleggen, te houden en op te volgen. o Identificeren en plannen van inkomenverwervende activiteiten. Het opstarten van dit project kostte tijdens deze fase 18.750 euro. Of met andere woorden een jaarlijks kost van 6.250 euro.					Op consultatie bij de dokter Een huisje in Pammanik Vrouwen werken op het land De eerste zelfhulpgroepen
Meerdere klassen in één ruimte				In de rook en gevaarlijk voor kindjes	Moeders dragen hun kindje altijd mee
Doelstellingen fase 2: 2007-2011 o Het streven naar de oprichting van 28 zelfhulpgroepen. o De oprichting van een turmeric productiecentrum om de eigen teelt in het dorp zelf te verwerken en zo meer inkomsten te genereren (Pammanik teelt de beste kwaliteit van de streek). o Samenwerken met de overheid (Health Engineering Department) voor de watervoorziening, en zo Pammanik van 10 waterpompen te voorzien; o Opname van het dorp in het landelijk sanitair programma van de overheid. o Een alfabetiseringsprogramma voor volwassenen starten. o Microkrediet voor de economische ontplooiing van de zelfhulpgroepen. Tussenstand 2008 1. De mentaliteit binnen de zelfhulpgroepen is veranderd. Iedereen staat nu op één lijn en ziet in dat de algemene vooruitgang van het dorp ook ieder individu ten goede komt, het groepsgevoel primeert. 2. 9 leraarsvrijwilligsters werken enthousiast in het alfabetiserings-programma. 3. De immigrantenfamilies vormen een aparte en zeer arme groep in het dorp. Om hen te integreren zal men ook bij hen beginnen met het oprichten zelfhulpgroepen. 4. Men denkt voor de jongeren ook jeugdzelfhulpgroepen te vormen met eigen activiteiten langs dewelke discipline, netheid en milieubewustzijn kunnen worden meegegeven 5. De opening van het turmeric productiecentrum luidt een nieuwe fase in voor de leefbaarheid van het dorp. VHAM wil vaste afzetmarkten voor de turmeric vinden. De turmeric in Pammanik is van goede kwaliteit en de vraag ernaar is groot. 6. De mogelijkheden die een samenwerking met de MRDS (Meghalaya Rural Development Scheme) biedt zijn in het programma worden geïntegreerd. 7. Er zijn plannen om de bestaande lagere school uit te breiden met een beroepsschool (klas 7 tot 10). Vakmensen kunnen aan de slag in Pammanik en omgeving en dit geeft meer kansen op tewerkstelling in eigen streek. 8. Men is ervan bewust dat diversificatie van de inkomenverwervende activiteiten noodzakelijk is. Naast turmericverwerking zijn er voldoende mogelijkheden om andere activiteiten in het dorp te brengen: een kruidenierswinkel, een naaiatelier, een haarkapper, het maken van bakstenen, hoenderhofjes, enz., voor al deze zaken gaan de mensen nu naar Jowai, een 25 km verder gelegen stad.					Het turmericcentrum, tevens vergaderlokaal Dilris en Ribait: twee gemotiveerde verdwerksters Zelfhulpgroepen, één van de pijlers van de ontwikkeling in Pammanik Ook de kinderen deden mee
De opening van het centrum was een feest voor de zelfhulpgroepen			Traditionele dansen mochten niet ontbreken
Het telen, verwerken en gebruik van turmeric
De wortels van de turmericplant worden op schijfjes gensneden, en nadien gemaald tot fijn poeder. Turmericpoeder wordt gebruikt als specerij bij vele bereidingen en ook als kleurstof. De plant, de wortels en het poeder hebben ook vele toepassingen in de behandeling van allerhande aandoeningen.
Tussenstand 2010 1. Het centrum wordt gebruikt voor gezondheidsopleidingen en groepsvergaderingen, voor volwassenenonderricht en ook voor avondlessen aan de kinderen die overdag niet naar school kunnen gaan. 2. Naai- en stiklessen worden gegeven en een zelfhulpgroep heeft een naaiatelier opgericht. 3. Aan het centrum werd een winkelruimte toegevoegd waar alledaagse benodigdheden (o.a. rijst, eieren, zeep, koekjes, aardappelen, gedroogde vis), kledij gemaakt door de naaigroep en eigen handwerk (rieten stoeltjes, enz.) worden verkocht. De winkel is ook een succes bij de vrouwen van de naburige dorpen die hier passeren. 4. Kleine veeteelt (biggen, kippen, geiten, enz.) is gestart en wordt ook ondersteund door de overheid (o.a. inentingen, dierenarts). Het is voor enkele groepen een bron van inkomsten. 5. Om het waterprobleem op te lossen heeft de overheid twee bassins gebouwd en pompt vanuit een aan de rand van het dorp gelegen bron het water in de eerste bassin (gevuld met zand als filter), dan naar een tweede bassin van waaruit het water naar de vier delen van het dorp wordt gedistribueerd zodat de vrouwen zelf niet meer naar de bronnen moeten gaan.
Onze bijdrage tijdens deze tweede fase (vrouwen- en jeugdwerking, diverse opleidingen, turmeric centrum, enz.) bedroeg 37.000 euro. Of met andere woorden een jaarlijkse kost van 9.250 euro.
		Duurzaamheid van het project De eerste en ook grootste factor die tot de duurzaamheid van het project moet leiden is het werken via zelfhulpgroepen. De meeste activiteiten in het dorp worden uitgevoerd via de zelfhulpgroepen zodat deze activiteiten door een grote groep vrouwen wordt gedragen. Ook de gezondheidszorg en –opleidingen worden via de groepsleidsters verder doorgegeven aan de leden van de groep en zo verder naar de hele dorpsgemeenschap. De tweede factor die leidt tot duurzaamheid is het werken met wat we noemen: veldwerksters. Dit zijn vrouwen van het dorp zelf die een hogere opleiding (onderwijzer bijvoorbeeld) dan de meeste dorpsvrouwen genoten hebben en aanvaard zijn door de gemeenschap. Zij zijn het best geplaatst om huisbezoeken in hun deel van het dorp te doen en de mensen te motiveren bij een zelfhulpgroep aan te sluiten. Een derde factor is de goede band en samenwerking met diverse bestuurlijke departementen. Zo heeft bijvoorbeeld het “Districtsinstituut voor Opleiding en Vorming” haar hulp toegezegd bij het alfabetiseringsprogramma voor volwassenen. De MRDS (Meghalaya Rural Development Scheme) is een lange termijn project van de overheid om zelfhulpgroepen te stimuleren. Het subcentrum van het departement van gezondheid stelt zijn lokalen ter beschikking voor de gezondheidsopleidingen en de verpleegster werkt nauw samen met de dokter in het project. Ook voor de watervoorziening en sanitair is er samenwerking met de officiële diensten.
	Fase 3: 2011-2014 De invulling en planning wordt opgemaakt (deze fase begint op 1 april 2011). Een uitbreiding naar een tweede dorp Myntkung wordt overwogen.
Neem ook een kijkje bij onze India bezoeken