Gezondheids- en dorpsproject te Mankundu, Kolkata 1999 – 2004 – 2009 - 2014 Dit project wordt begeleid door onze Indische partner Human Wave
	Toen India in 1947 onafhankelijk werd, scheidde Oost-Bengalen, het huidige Bangladesh, zich samen met in het westen het huidige Pakistan, zich af om een moslimstaat te stichten. Zowel in Pakistan als in Bangladesh woedde een bloedige oorlog tussen de hindoes en de moslims. Miljoenen hindoes vluchtten vanuit Bangladesh naar West-Bengalen waar de voertaal eveneens het Bengaals is. Wegens gebrek aan voldoende grond om hun gezin te voeden trokken de mensen massaal naar de steden. Zo bestaat de bevolking van Kolkata (Calcutta), de hoofdstad van West-Bengalen, uit meer dan 8 miljoen vluchtelingen uit Bangladesh.
		Zo’n 50 families zijn zich ook komen vestigen in Adarshangor, een wijk langs de spoorwegberm in Mankundu, een stad van 200.000 inwoners, op 30 km. ten noorden van Kolkata. Hun leefomstandigheden waren werkelijk mensonwaardig. Hun rieten hutjes van 2 bij 3 meter staan in een rij op enkele meters van de spoorlijn. Er was geen opgehoogde weg naartoe zodat ze in het regenseizoen door het water en de modder moesten ploeteren om hun hutje te bereiken. Er waren geen toilettenen er was ook geen elektriciteit zodat ze ’s avonds bijna stikten in de rookwalmen van hun olielampjes en kookvuren. Bijna niemand kon lezen of schrijven. Kinderarbeid was meer regel dan uitzondering. Volwassenen probeerden wat te verdienen met landarbeid, verkoop op treinen of leurden van deur tot deur. Anderen probeerden het als poetsvrouw, voddenraapster of bouwvakker. Bijna iedereen was ondervoed. Tapas Sur, een ex-medewerker van dr. Sujit van het IIMC, richtte in 1998 HUMAN WAVE op, een plaatselijke NGO en wou aan deze situatie een einde maken.
	Eerste fase: 1999 – 2004 De start in de vluchtelingenwijk Adarshanagor te Mankundu
	Human Wave startte met de zorg voor de vluchtelingen van Adarshanagor. Het doel was hun levensstandaard en -kwaliteit te verhogen en hen te integreren in de maatschappij. Deze vluchtelingen hadden geen opleiding, werkten als poetshulp, leurder of dagloner en verdienden nauwelijks genoeg om te overleven. Geen wonder dat het leven in de wijk weinig vreugde bood. De kinderen gingen nauwelijks naar school maar gingen al heel jong mee uit werken.
	Geduldig onderhandelen met de stadsdiensten leidde ertoe dat elektriciteit en water in de wijk beschikbaar kwamen. Door te luisteren en te praten met de ouders bleven stilaan meer kinderen op school en namen deel aan de wijkactiviteiten die voor hen door Human Wave werden ingericht. Door het oprichten van een crèche moesten de moeders hun baby’s niet meer meenemen naar hun werk. Via een gerichte actie werd ook de hygiëne in de wijk verbeterd o.a. door het ondersteunen van het vervaardigen en installeren van goedkope toiletten en het vervangen van de lemen muurtjes van de hutten door steen. Vechtpartijen en scheldtirades maakten plaats voor respect en samenwerking en via de zelfhulpgroepen werd er ook gespaard, gepraat over gezondheid en hygiëne, inentingen, familieplanning, alcoholmisbruik, enz. De meeste kinderen maken nu hun school af. Via deelname aan de culturele manifestaties van de stad, werd deze vluchtelingengemeenschap geïntegreerd in de omliggende wijken. Ook de weg naar het gemeentehuis werd voor deze mensen bereikbaar, velen hadden immers geen documenten en konden zo niet van wettelijke steun genieten, o.a. het levensminimum, stemrecht, toegang tot gezondheidscentra, enz. Vandaag mogen we, niet zonder enige trots, vaststellen dat deze wijk nu voor zichzelf kan opkomen en zijn plaats in de maatschappij van Mankundu heeft gevonden. Onze bijdrage tijdens deze eerste periode voor de dorpsactiviteiten en gezondheidspreventie bedroeg ongeveer 6.500 euro per jaar.				Nu is het rustig in de wijk Wijkactiviteiten worden ingericht Een crèche voor de kleinsten
	Tweede fase: 2004 – 2009 Uitbreiding naar naburige wijken
	De ontwikkeling van de wijk Adarshanagor duurde iets langer dan voorzien maar de resultaten kwamen er zodat deze werking in 2004 werd gekopieerd in de wijk Khasbagan aan de andere kant van de spoorweg. Hier woonden wel geen vluchtelingen maar de mensen in deze wijk waren er niet veel beter aan toe dan de vluchtelingen van Adarshanagor. Hetzelfde schema werd toegepast: luisteren, praten en overtuigen, oprichten van zelfhulpgroepen en zorgen dat de kinderen naar school gaan en na schooltijd ook met hun creativiteit weg konden in de jeugdwerking van Human Wave. Ook hier werd de weg naar het gemeentehuis gevonden voor het bekomen van alle wettelijke documenten en voorziene hulp. Hetzelfde procedé werd in 2006 toegepast in de naburige wijk Altra en in 2007 werd hiermee in de wijk Lalkuthi gestart Door de ervaringen opgedaan in Adarshanagor kan men nu in een sneller tempo ook andere wijken helpen zich te ontwikkelen. De vrouwenactiviteiten in de wijk Adarshanagor werken nu zelfstandig. De jeugdwerking (brotochary, muziekband, enz.) blijft begeleid. De gezinnen en vooral de moeders ondervonden wat Human Wave voor hen kon doen en begrijpen nu beter het belang van gezondheid en opvoeding. Zij komen naar gezondheidsonderzoeken en gaan vlugger naar de dokter bij klachten. Zij werden niet alleen mentaal weerbaarder maar ook economisch.				Moeders overtuigen van hun rechten En ze verenigen in zelfhulpgroepen
De nieuwe wijk Lalkuthi geprangd tussen water en spoorweg
	Duurzaamheid door zelfhulpgroepen, sparen, microkrediet en inkomenverwervende activiteiten				Inkomenverwervende activiteiten Meer en meer stenen huisjes
	Door het regelmatig sparen en de inkomensverwervende activiteiten (kippen- en geitenkweek, het houden van melkkoeien, handwerk, rickshawrijden, verkoop van groenten, naaien en stikken, enz.) kunnen ze nu ook iets verder kijken en dromen dan het louter overleven van de volgende dag. Lemen hutten worden vervangen door stenen huisjes. De vier wijken bij mekaar tellen 200 gezinnen waarvan er 180 verenigd zijn in 13 zelfhulpgroepen. In naburige wijken werden eveneens zelfhulpgroepen opgericht zodat Human Wave nu de zorg draagt over in totaal 410 gezinnen verdeeld over 31 zelfhulpgroepen. Het werk is zeker nog niet af, ongeveer 60 gezinnen moeten het nog zonder toilet stellen, maar hier wordt aan gewerkt. Ook voorzien we nog meer zelfhulpgroepen op te richten, zelfhulpgroepen vormen de ruggengraat van de dorpsontwikkeling en gezondheidspromoties. Onze bijdrage tijdens deze tweede fase voor de dorpsactiviteiten en gezondheidspreventie bedroeg ongeveer 7.000 euro per jaar.
	Alle kinderen hebben recht op een beetje geluk én een toekomst !!!
	Derde fase: 2009 – 2014 Nieuwe gemeenschappen worden in het project opgenomen
	In deze fase wordt het ontwikkelingsprogramma voortgezet in de wijken Khasbagan en Lalkuthi, en een nieuwe gemeenschap Anandanagore (naast Adarshanagor) wordt in het project opgenomen. We trachten opnieuw de levenskwaliteit in deze wijken op een menswaardig niveau te brengen. Onze betrachtingen: Elk kind moet ten minste secondair onderwijs kunnen volgen Elk gezin moet boven het bestaansminimum komen Elke volwassenen moet een minimum aan normen en waarden verkrijgen De mensen moeten zich bewusts worden van hun rechten en moeten leren leven in onderling respect en zonder geweld zowel in het gezin als in de gemeenschap De sociale sterkte en rol van de vrouwen moet worden ontwikkeld zodat zij ook een belangrijke bijdrage kunnen leveren in het effectief veranderen en ontwikkelen van het leven in en van de gemeenschap. De objectieven in deze fase zijn: De ontwikkeling van alle kinderen uit het projectgebied verzekeren Culturele bewustmaking en het promoten van de menselijke waarden De gezondheidstoestand van de hele wijk verbeteren Deelname en verantwoordelijkheid van de vrouwen verzekeren in de gemeenschap Vakopleidingen aanbieden aan de vrouwen Financiële en logistieke steun verlenen aan de economische ontwikkeling van de wijk Bewustmaking van de rechten van de wijkgemeenschap en van het individu Inspelen op de behoeften van de gemeenschap en hen uit de handen van woekeraars te houden door microkredieten voor eigen (economische) ontplooiing
	Ook in deze wijk willen we de mensen naar een menswaardig niveau optillen Gezondheid – Omgang met elkaar – Menselijke waarden
	Neem ook een kijkje bij onze India bezoeken