|
Oktober 2002 Zeven jaar tussen weten en doen uurzaam ontwikkelen |
|
Dat zeven een bijbels getal is weet U wel. Maar weet U ook dat er zeven jaren verlopen
tussen weten en doen?
Dit vertelde ons dr. BB Rai tijdens
ons laatste bezoek aan Sikkim. Herinnert U zich de lessen wiskunde of
geschiedenis nog? U
begreep wel waar de leraar naartoe wilde, volgde de opbouw van zijn betoog en
vond het zelfs heel natuurlijk. Maar vond U het ook niet moeilijk om
zijn les de volgende dag opnieuw te reproduceren? Pas na herhalingen in de klas, na
vele oefeningen en nadat we alles nog eens goed instudeerden voor het examen
dachten we er iets van te snappen. Vele jaren later zagen we dan opeens
het nut in van de regel van drie of zagen we het verband – oorzaak en gevolg
– van bepaalde wendingen en conflicten die zich in het verleden hadden voltrokken. Ditzelfde verschijnsel zien we ook bij
ontwikkelingshulp, of liever gezegd bij de ontwikkeling van een
dorpsgemeenschap waar eeuwenoude tradities, religie en bijgeloof soms een
obstakel tot ontwikkeling vormen. Hygiëne, handen wassen bijvoorbeeld,
is gemakkelijk uitgelegd, maar de noodzaak ervan echt begrijpen duurt iets langer. Toen men in
het Westen tot de conclusie kwam dat handen ontsmetten voor een bevalling of
wondverzorging noodzakelijk was waren ook niet alle dokters er onmiddellijk
van overtuigd. Evenwichtige
voeding is gemakkelijk uitgelegd, alhoewel het
verschil tussen eiwitten, vitaminen en mineralen is niet zo eenvoudig
meer. Zeker, waar voedsel schaars is,
is het niet evident met eenvoudige middelen een volwaardige maaltijd samen te
stellen. En
wat is het nut van de school voor kinderen als op de akker handen te kort
zijn om het nodige voedsel te vergaren. In deze omstandigheden wordt ons geduld soms op
de proef gesteld, maar wat zei de bijbel ook
weer? Niet zeven maal, maar zeven maal
zeventig maal. Het
gaat hier uiteraard niet over vergeven maar over geven. Alleen onze volgehouden
ondersteuning van de projecten kan en zal vruchten afwerpen. U wordt uitgenodigd uw financiële
steun te hernieuwen, zo krijgen deze mensen de tijd het nut van opvoeding,
hygiëne, goede voeding enz. ten volle te beseffen en hun levenswijze erop af
te stemmen. Wij
doen er misschien ook zeven jaar over om te beseffen dat het gewoon onze
plicht is deze mensen te helpen … |
|
|