Twintig jaar India Willy & Marie Louise
Precies twintig jaar geleden waren we, met 48 sympathisanten van Pater Lievens, op weg naar Ranchi in Bihar, India voor de eeuwfeesten daar. Bijna niemand van de groep was ooit al in India geweest. Voor ons allen was dit een geheimzinnig land van fakirs, slangenbezweerders, goeroes, duistere sekten, armoede, rampen en tegenspoed. Op onze doorreis in Calcutta konden we natuurlijk een bezoek aan moeder Teresa niet overslaan. Pater Celest Van Exem S.J., afkomstig van Elverdinge en de geestelijke vader van moeder Teresa begeleidde ons. Maar hijzelf had ook een begeleider mee, een jonge dokter Sujit Mandal. Deze dokter zou later naar Leuven pediatrie komen studeren en kwam vanuit Leuven nu en dan eens op bezoek zodat we bevriend geraakten.
Toen hij, eens afgestudeerd, terug naar Calcutta ging, werkte hij een tijdje voor de kinderen van Moeder Teresa, maar op aanraden van pater Van Exem stichtte hij een eigen organisatie die in de omgeving van Calcutta enkele dispensaria oprichtte voor de armen uit die streek. Algauw wilde hij een kliniek bouwen voor kinderen die dringend meer zorg nodig hadden. Ik was pas op brugpensioen gegaan en hij vroeg mij of ik soms de bouw niet wilde organiseren en superviseren. In de winter van 1991 ging ik dan, samen met Jef Soenens eens kijken wat dit allemaal wel zou inhouden, want ik had er geen idee van wat ons daar allemaal zou te wachten staan. De eindconclusie was dat ik dat wel zag zitten en de volgende winter trok ik, samen met Ann Delzeyne en mijn vrouw Marie-Louise voor drie maanden naar Calcutta, waar we de ruwbouw van de kinderkliniek konden afwerken. We hadden de smaak te pakken en het jaar daarop gingen we terug en bouwden de keuken aan de kliniek en blijkbaar was men tevreden van ons werk, want elk jaar opnieuw was er wel iets te bouwen, te restaureren, te installeren … En zo is na dertien jaar de lijst van de gerealiseerde bouwwerken en andere activiteiten indrukwekkend lang geworden, een kliniek, dispensaria, scholen, een irrigatiesysteem, een ontwikkelingsproject voor een slumgemeenschap.	Niet alleen de bouw organiseren maar ook metsen deed ik graag Als moeder ontfermde ik me over de kindjes
Ieder jaar opnieuw kijken we uit naar ons bezoek, waarbij we alle projecten gaan bekijken en proberen te verbeteren en te bemoedigen. Wij beseffen heel goed dat dit alles maar een druppel is op een hete plaat en de noden zijn niet alleen in India enorm, maar we hebben geleerd niet om te kijken naar wat we niet kunnen doen, maar blij te zijn met wat we wel hebben helpen verwezenlijken. Dank zij onze inspanningen hebben honderden kinderen de kans gekregen om naar school te gaan, zijn duizenden mensen geholpen bij ziekte of ongeval en kregen vele gezinnen weer uitzicht op een menswaardiger bestaan. Wat een mens al niet doet voor de glimlach van een kind. We zijn dan ook uitermate dankbaar voor alle steun en sympathie die we in de loop van deze jaren van zovelen hebben gekregen.