Kwam er dan toch wijsheid uit het oosten? Hugo & Frieda
Onze belangstelling voor dat ongekende Oosten, meer bepaald dat huiveringwekkende India ontstond lang voor onze eerste werkelijkheidservaring en verwondering in dat fascinerende India in 1991. Concreet groeide dit samen met een ontwakend onbehagen in onze consumptiecultuur, en via onvoorziene toevalligheden en ontstane vriendschap met een Indische pediater, ooit vluchteling uit Bangladesh, naar een versnellende realiteit, om eens onze eigen zekerheid te verlaten en in de huid van die meer onfortuinlijken en hulpelozen te kruipen, een drang naar wat universele samenwerking gedragen door een hartstochtelijk verlangen naar vorming van een meer menswaardige wereld. Met herhaalde kontakten en moeilijk communiceerbare belevingen met daarbij wat kritischer denken en ons inleven in wat evengoed ons eigen lot had kunnen zijn: dat Indische “onheil”, hun alledaagse werkelijkheid.
. Zo gingen we op 10 oktober 1993 Dr. Sujit Mandal ophalen in Moorslede en volgde in juni-juli van het volgende jaar onze eerste daadwerkelijke hulp in Calcutta bij de constructie van een nederig kinderkliniekje (15 bedden) en het verzorgen van zieken en behoeftigen in diverse dispensaria. Ja, kleine dingen zijn niet klein als ze maar authentiek zijn! Gegrepen door dat krachtveld van die alledaagse Indische werkelijkheid geraakten we ook geboeid door de eenvoud en verbondenheid in dat spanningsveld tussen twee erg verschillende werelden: wij met ons “zijnde” tegenover het oosters “veranderende” waar de beweging, de actie, de dynamiek primair is zodat leven belangrijker wordt geacht dan het streven naar volmaaktheid, wat al ondraaglijke spanningen uitsluit. Teveel nadenken vertroebelt de beleving, wat wij hier in het huidige westen wel meemaken	Vergadering in Kermt (1997) met Dr Sujit en onze betreurde Georges Elias (2^e v links)
Kontakten met andere culturen bracht nieuw licht en opende perspectieven, opengegooide ramen ..., wat een verademing: oude vooroordelen en omknelling van ons afschudden en gaan bouwen! Deze verheldering, ons daadwerkelijk in te leven in die gans andere realiteit en “way of life”, waar weinig zeker is in die inmiddels toch erg klein geworden maar onmetelijke wereld ... IIMK Boeiend! Het werd een langzaam maar zeker proces van onthechting en losmaken van een samenleving waar haast alles gericht is op consumptie – vulling i.p.v. vervulling. En zijn dan niet alle religies evenwaardig, daar ze steeds waar zijn voor iemands mysteriebenadering?
Deze concrete zoektocht bracht ons via verder ontstane vriendschappen met gelijkdenkenden in 1995 tot het officieel oprichten van onze IIMK vzw. Wij zijn dankbaar voor concrete financiële steun en sympathie van zovelen en wij engageren ons verder te werken in de vier projecten bij onze Indische vrienden in Mankundu, Sunderbans, Sikkim en Meghalaya. Steeds doet het erg deugd zoveel warmte, vriendschap, dankbaarheid en universele verbondenheid te mogen ervaren, zowel hier als ginder ver achter de horizon, gewoon al door onze aanwezigheid! Dan maar verder voorbij het eindpunt van ons verleden en het beginpunt van een toekomst die ons nog rest, aanwezigheid in die “wolk van niet weten”, waar woorden ontbreken ... Is mededogen niet van een andere orde dan rationaliteit de grond van ons bestaan!?	Opname in het staatsblad van onze oprichting in 1995