Bekentenissen van de hoofdredacteur - 25 juli 1998
Toen Frank Roger ons 'Verstoring van de rust' bezorgde, was mijn eerste reactie om het in de map van De Tijdlijn 28 als sciencefiction te klasseren. Dat was echter louter gewoonte. Frank profileert zich vaak expliciet als sciencefictionschrijver, is abonnee van meerdere sf-bladen en lid van menige sf&f-vereniging, en dweilt de hele wereld af om sf-cons te bezoeken.
Gelukkig fluisterde mijn kritische instelling me toe voorzichtig te zijn. Het verhaal bevatte inderdaad weinig dat sciencefiction genoemd kon worden. De technologie is niet futuristisch, en de plot draait rond gebeurtenissen in dromen. Een Oud-Griek had het kunnen schrijven.
Voor fantasy bevatte het wat te weinig zwaarden, draken, helden en meer van dat soort parafernalia. Het had misschien wel kunnen doorgaan voor dark fantasy door al dat bloed en die verminkingen.
Tenslotte koos ik voor magisch-realisme. Dat had als voordeel dat ook wie zich niet aangetrokken voelt tot sciencefiction en fantasy het zou lezen, en een goed schrijver zou ontdekken. Alhoewel, ik had toch het gevoel dat het ook niet helemaal magisch-realisme was.
Toen ik zaterdagmorgen in de plaatselijke openbare bibliotheek op internet zat te surfen, voelde ik plots een klap op mijn schouder. Ik keek om, en zag een abonnee. Opgetogen vroeg ik: 'Heb je de nieuwe Tijdlijn al ontvangen?' (Naïeve verwachtingen zijn me niet vreemd.)
'Jazeker,' zei hij. 'Ik heb er nog niet veel in kunnen lezen, maar die thriller van Frank Roger vond ik heel goed.'
Baf! Hij noemde het een thriller! Ondanks de vermelding 'magisch-realisme' op de inhoudsopgave.
Nu is het wel helemaal duidelijk: wij van de redactie beseffen helemaal niet wat Frank Roger eigenlijk schrijft.
Peter Motte