I

PANORAMA'S EN NATUURSCHOON
IN DE VOERVALLEI (4)

 

Langs de Voer

Deze weg loopt parallel met de Voer. Even verder is er een splitsing, maar wij blijven gewoon rechtdoor lopen - de meest linkse tak van de splitsing aanhouden dus.

Even verder steken we de Voer over en komen we in Ketten, een ander gehucht van 's-Gravenvoeren.

 

We slaan linksaf.

De verharde weg kruist even verder de weg van 's-Gravenvoeren naar Sint-Marten — opletten bij het oversteken! – en gaat aan de andere kant verder als onverharde veldweg. Na goed 100 m komen we bij de Steenboskapel.

Is het je trouwens al opgevallen dat je aan nagenoeg elk kruispunt een kruisbeeld ziet? Vooral in 's-Gravenvoeren worden ze de laatste jaren weer allemaal opgepoetst en gerestaureerd. Daar zorgen de ‘kruisheren’ voor, een werkgroep die deze oude getuigen van volksgeloof niet verloren wil laten gaan.

Vroeger moet zo’n kruisbeeld voor de voorbijganger een hele geruststelling betekend hebben. Dergelijke verlaten kruispunten waren immers de uitgelezen plekken voor de te vrezen ontmoeting met een heks of weerwolf. Wat kon je daar beter tegen beschermen dan een kruis?

Het Steenboskapelletje is een merkwaardig gebouw: hoewel ze uit de vorige eeuw (1846) stamt, heeft ze wortels in een veel verder verleden. Op deze plek stond immers een gallo-romeinse villa. Burgemeester Del Vaux van ’s-Gravenvoeren verrichtte er archeologisch onderzoek en liet met het opgegraven materiaal deze kapel bouwen.

Een bordje binnenin verwijst naar nog een belangrijke episode in de Voerense geschiedenis. Dit zou ook de plek zijn geweest van het karolingische landgoed waar waar de nazaten van Karel de Grote in 878 het verdrag sloten om de grens tussen Lotharingen en Duitsland vast te leggen.

We blijven maar altijd rechtdoor lopen, tussen akkers met de voor deze streek typerende landbouwgewassen: vooral maïs maar ook tarwe en aardappelen. Richt je op de spoorweg, die je vóór je ziet.

Vlak vóór de spoorweg, aan de linkerkant, staat een kruis ter herinnering aan Hendrick Lynot, die hier 400 jaar geleden werd vermoord.

Toen de Duitsers deze spoorweg aanlegden (1915-1917), wilden ze niet het risico lopen dat een boerenkar de treinen naar het frontgebied zou ophouden. Zelfs over een ordinaire veldweg, zoals hier, maakten ze een viaduct! Zo komen we aan de andere kant van het spoor. We gaan daar linksaf.

<<< Terug naar naar het vorige deel: 3a <<<

<<< Terug naar naar het vorige deel: 3b <<<

>>> Ik wil verder wandelen... >>>

© Rik Palmans, 1999-2005 (rik.palmans@scarlet.be)