PERPETUUM MOBILE

 

WIND

 

Vogelvrij

klieft wind de lucht,

ontsnapt gezwind

de armen van de bomen,

lachend giert hij

op de vliering van de zolder.

 

Zijn kille adem

schrijft met vleugels

warme woorden

in een witte nevel

dampend weg.

 

Dartel speelt hij door de takken

als een jonge hond en springt

het blad gevallen na.

 

 

Windstil

wacht hij soms op een bries

die hem bevrijden zal

uit de luwte van z'n kooi.

 

 

05/04/02