ZON
Ze schrijft haar taal als schaduw,
in woord gelezen en gewist,
haar vat op dingen schildert
een plattegrond op licht.
Met warme streling spiegelt
ze de grenzen van de dingen
en neemt in afgelijnde vlakken,
de aarde in bezit.
Dienaars begeren haar
in wervelend ballet,
geolied en vol lusten,
3/04/02