PERPETUUM MOBILE

SLECHT WEER

Wolken troepen samen, sombere soldaten

afscheid nemend, grijs in stille pijn

hun ogen sluitend, regen wenend en gelaten

wetend, morgen zal niet zonder tranendalen zijn.

 

Zwaarden snijden haarfijn bliksemschichten,

vuur en vlam, de zwarte nacht vertakt in twee,

schaduwen vertekend, flitsend felle lichten,

de oorlogstrommels dreunen telkens mee

 

in harten, vrezend voor de dag van morgen

slaat het wilde paard op hol en vertrokken in galop,

huilt de lucht, bezwangerd vol van zorgen

 

baart de einder droefheid en verdriet

de manden overvloed zijn leeg, geluk is op,

er ligt nog slechter weder in 't verschiet.

 

27/01/02