ONTPOPPEN
Verlost van zijn cocon
vliegt een vlinder vrij,
de ochtend in.
Niets verhindert
zijden kleuren,
ontvouwen lente
langzaam in de zomer.
Vandaag vliegt hij
op geuren,
morgen ruikt nog
zoeter dan jasmijn.
Hij luistert meestal
naar de wind
die nu zijn weg verzint.
Straks moet hij alleen
nog leren landen,
in de palmen van mijn handen.
26/04/02