PERPETUUM MOBILE

Dit gedicht is opgedragen aan

mijn drie prachtige kinderen

Kurt, Jolien en Wouter

MIJN KIND

Ik adem door je lach

hou hem soms angstvallig in

toen ik je spelen zag

en oei…je viel,

mijn kind.

Mijn ogen stralen fier

om je mooi rapport,

maar kijk…dat kan beter hier

mijn kind.

Regen in het hart

maar ogen blijven droog,

je bent soms hard

met woorden ook,

mijn kind.

Je bent mijn bloed

ik zie het in je gezicht

het ga je altijd goed,

mijn kind.

05/12/01

PERPETUUM MOBILE