PERPETUUM MOBILE

 

IN HET DONKER

 

Hij sluimert in het donker

van portieken,

zijn ogen branden

als een sigaret in mij.

 

Een torenklok

mist slagen van m'n hart,

in schrikken weggetikt.

 

Hoeken worden

wijde bogen.

 

Uitgebold in angst

wordt licht gezogen,

uit de schaduw

van de nacht.

 

Je ziet hem in m'n ogen,

hij staat nog steeds op wacht.

 

26/04/02