ADERLATING
Meander tussen spier en vlees
ik verken herken zijn sporen
zelf versmolten
met de tikken van het hart
met de morgen veel te gauw
met de avond lang nog niet
te onrustig klopt hij
bij me binnen
ik weet hem volg zijn weg
gedwongen met de vinger
in het ritme van de stroming
is mijn bloed aan het bloeien
is de tijd aan het krommen.
© Rudi J.P. Lejaeghere
18 Juni 2008