Natuur

Hoewel wij de natuur in onze westerse samenleving nog slechts een kleine rol toebedelen, blijft zij hoe dan ook het fundament van ons bestaan.  Niet dat we ons leven ook als dusdanig ervaren: het is dikwijls alleen in onze ergernis om het weer dat onze plannen doorkruist of bij heuse natuurrampen, die zich dan nog meestal ver van ons bed voordoen, dat we ons er opnieuw bewust van worden dat de mens het leven niet echt controleert, dat we een leven leiden dat nog steeds ingebed ligt in die natuur.  Oog hebben voor onze natuurlijke omgeving is voor het schrijven van haiku een voorwaarde sine qua non: vooral op die manier krijgen we opnieuw voeling met het leven zoals het zich voordoet zonder menselijke inmenging en wordt het ook steeds makkelijker om onze ongebreidelde drang tot beheersing van al wat leeft los te laten.  Het is namelijk pas in die overgave dat de schoonheid van het leven zich in al zijn, dikwijls verwaarloosde aspecten openbaart en het haikumoment beleefd kan worden.  Bovendien zal door die beleving onze aandacht voor de natuur alleen maar toenemen, waardoor zij opnieuw haar terechte plaats in ons leven kan innemen en wij ons als vanzelf kunnen ervaren als een deel ervan.

© Marc Hendrickx 2001