De
reis
van 1996 was de vervulling van een lang gekoesterde
droom, die teruggaat tot mijn kinderjaren: "Als ik groot ben ga ik naar Compostela!"
Het kon me toen niet schelen of dat met de fiets, dan wel te voet zou zijn.Pelgrim naar het einde van de wereld (2001)
De
reis
van 1996 was de vervulling van een lang gekoesterde
droom, die teruggaat tot mijn kinderjaren: "Als ik groot ben ga ik naar Compostela!"
Het kon me toen niet schelen of dat met de fiets, dan wel te voet zou zijn.
Maar achteraf bekeken bleek die reis eigenlijk meer op de generale repetitie van wat nog volgen zou. Nog voor thuiskomst in 1996 kreeg de nieuwe droom al gestalte en lag het vast dat ik "binnen vijf jaar naar het einde van de wereld zou fietsen".
Over de drie grote Mediterrane eilanden
(Corsica,
Sardinië,
Sicilië)
over de "Teen"
van de Italiaanse "Laars" naar de "Hiel" ervan (Santa-Maria
di Leuca), vervolgens naar het "Spoor" van die "Laars" (Testa del Gargano),
via Frankrijk en de Spaanse binnenlanden naar Gibraltar, dan naar de Galicische
Cabo Finisterre (één van de meest westelijke punten van het continent). Maar
de laatste "finisterre", die van Bretagne zal voor de volgende keer zijn, omdat
vriendschap me iets teveel afremde. Nu ja, "teveel"...?
In precies 200 dagen legde ik 11689 km af.
Ga hier naar de avond vóór vertrek.