Op andermans kosten

Na een rustige, gezellige rit verwelkomt me het stadje Granvillier, halverwege tussen Beauvais en Amiens. Een paar knapen van twaalf, dertien jaar vragen me nieuwsgierig uit en vergezellen me naar het parochiecentrum. Daar word ik doorverwezen naar de verantwoordelijke van Secours Catholique die me prompt een chambre d’hôte bezorgt, zeven kilometer van hier.

Hoeveel mijn bijdrage hierin bedraagt? “Niks, mijnheer. Hoe meer gasten zich hier aanbieden, hoe meer subsidies we ontvangen.” Op kosten van de belastingbetaler dan maar. Misschien komen de subsidies van Europa. Dan betalen ook de Belgen mee, jullie dus ook. Wie me een warm hart toedraagt ligt er niet wakker van. En de enkele flauwerikken die thuis rondvertelden dat ik deze reis voor eigen profijt zou doen, die vertel ik dat zij ook mochten meebetalen: de kamer, het avondeten, het ontbijt, alles inbegrepen 335,- francs (€ 51,07).

Mijn wraak smaakt zoet… en een beetje ironie mag wel, nietwaar. Tenslotte kan de belastingbetaler beter hieraan zijn geld besteed zien. Anders koopt de regering er toch maar straaljagers van.