Het achtste sacrament

Als kleine mens die een eerlijke poging doet om gelovig te zijn, hecht ik nogal wat belang aan de zeven sacramenten. Maar eerst even het woord gelovig toelichten: het is toch zo makkelijk te beweren: “Ik geloof in God”. Heel veel mensen doen dat: ze geloven in het meest abstracte, het meest ongrijpbare; kortom: iets waarover we geen enkele zinnige uitspraak kunnen doen, omdat God ons begrip ver te boven gaat. God stelt ons geloof immers niet op de proef.

Willen we concreet gelovig zijn, dan bestaat onze opdracht erin, in de eerste plaats in mensen te geloven. Onze medemens stelt ons geloof vaak – soms zelfs te vaak – sterk – soms zelfs te sterk – op de proef. We gaan dan a.h.w. door de woestijn, op dezelfde manier waarop Jezus zelf veertig dagen in de woestijn verbleef, en daar door de duivel op de zenuwen werd gewerkt.

Hoe vaak worden we niet ontgoocheld door de handel en wandel van medemensen, soms zelfs goede vrienden? Hoe vaak zijn wijzelf geen bron van frustratie voor onze naasten? Hoe kunnen we ons daartegen wapenen, ons gelovig-zijn veiligstellen? Ik ga hier het antwoord niet geven; alles staat o.a. in het evangelie, maar ook niet-christelijke lectuur biedt vaak een afdoend en diepgaand antwoord op deze vragen.

De zeven sacramenten: we worden gedoopt, ontvangen de communie, worden gevormd, krijgen vergiffenis, we trouwen of laten ons priester wijden, en op het einde van ons leven ontvangen we de ziekenzalving. Mooie symbolen op scharniermomenten van het leven van elkeen die in de christelijke traditie geworteld is.

Eén categorie van mensen valt misschien een beetje uit de boot: zij die vrijgezel blijven, en toch geen priester worden. Waarom voor hen geen achtste sacrament: bijvoorbeeld de bedevaart? De moslims kennen vijf plichten, waarvan één erin bestaat dat elk rechtgeaard gelovige minstens éénmaal in zijn leven op bedevaart gaat naar Mekka.

Sacrament of niet: ik vertrek morgenvroeg!!! En het zal – alweer – een scharniermoment zijn, dat ik de rest van mijn hopelijk nog lang en gelukkig leven zal mogen blijven koesteren…