(Het ringwerk bestaat vooral uit vrijwilligers)
Het ringen van in het wild levende vogels is in België in het begin van de 20ste Eeuw begonnen en is er jarenlang op het doel geweest om inzicht te verkrijgen in de trekpatronen van diverse vogelsoorten. Het hoofddoel van het ringwerk was dan ook om antwoorden te vinden op jarenlange vragen zoals "Waar komen ze vandaan?" en "Waar trekken ze heen?" Er is inmiddels een schat aan informatie hierover bekend geworden. Van de meeste vogelsoorten zijn inmiddels de geografische grenzen van zowel broedgebieden als overwinteringsgebieden bekend. Het blijven verder zetten van dit ringwerk kan echter nog steeds nieuwe inzichten opleveren.
Nieuwe doelstellingen zijn inmiddels het verkrijgen van inzicht in de overleving en dispersie van verschillende vogelsoorten. Dit onderzoek vindt plaats door middel van een aantal projecten zoals het Gierzwaluwproject, het CES-project, het Bonte vliegenvangerproject.
Hoe gaat het ringen van vogels in zijn werk?
De vogels ondervinden geen hinder van het ringen. Vroegere studies hebben dit al reeds bewezen.In België worden er de laatste jaren rond de 600.000 vogels geringd, verdeeld over een 300 actieve ringers. Slecht 1-2% van de geringde vogels worden ooit teruggemeld.
De vogels kunnen op verschillende manieren gevangen worden. Met o.a. mistnetten (zijn netten die je tussen 2 palen hangt en bijna niet ziet hangen). In de trekperiode wordt er in de meeste gevallen gebruik gemaakt van geluid. Men schakelt 's avonds of 's nachts het geluid van een bepaalde vogelsoort aan. De vogels die 's nachts het geluid horen van 'hun soortgenoten' vallen als stenen uit de lucht en vallen zo in het struikgewas, rietveld,... waar de mistnetten tussen staan opgesteld.
'S morgens net voor het licht wordt gaan de ringers hun netten openschuiven. Zodra het licht is gaan de vogels zich verplaatsen om voedsel te zoeken. Met als gevolg dat een deel van deze vogels in de netten belanden.
 |  |  |  |
De vogels worden eruit gehaald. Ze worden voorzien van een gepaste ring, elke vogel krijgt een ringetje rond de poot met een uniek nummer erop. De vogelsoort wordt genoteerd, vervolgens wordt de leeftijd en het geslacht bepaald, de vogel wordt ook gewogen en gemeten. Deze gegevens worden zorgvuldig genoteerd en in de computer verwerkt. Deze gegevens worden dan naar de ringcentrale te Brussel gestuurd waar alle gegevens verzameld worden.
 | |
 | |
 | Het materiaal van een ringer: Ringtangen (voor kleine en grote ringen), Ringen, Meetlat, Weegschaaltje, Notitie boekje, Ringvergunning, Toelating van eigenaar waar je vogels ringt,... |
Op elke ring staat het adres van het Ringstation. Elke ring heeft een uniek nummer Voorbeeld: MUSEUM SC. NAT. 1000 BRUSSELS H-122752 |  |
Terugmeldingen!
Het gebeurd natuurlijk wel eens dat een ringer een vogel vangt die al een ring om
heeft. Deze nummer wordt genoteerd evenals de soort, leeftijd, geslacht, gewicht,
vleugellengte, ... Deze gegevens worden ook doorgegeven aan de ringcentrale, die op hun buurt laten weten waar die bepaalde vogel geringd is.
Dit noemt men een terugmelding en is natuurlijk het interessantste en belangrijkste van het ringen, zo komt men wat meer te weten over deze vogelsoort.
Hier kun je enkele leuke terugmeldingen bekijken.