In het 2de Smaldeel op F-84F.




Nog negen maanden op F-84F.

Met zijn vieren van de 68 C promotie vervoegen we het 2de smaldeel. Ons smaldeelgebouw en de parkeerplaatsen van de vliegtuigen liggen aan de noordzijde van de vliegbasis, goed verscholen in de bossen. Om de startbaan te bereiken moeten we zelfs een burgerbaan kruisen, waarop het verkeer regelmatig vertrekkende en terugkerende F-84F's voorrang moet verlenen.

Al vlug hebben we ons aangepast aan het echte smaldeelleven en is de "squadronspirit" ook voor de nieuwkomers een begrip met inhoud. Door dik en dun verdedigen we onze smaldeelkleuren. Onze steun aan de grondtroepen is de best mogelijke. De andere smaldelen benijden ons voor onze scores op het schietveld. We kennen onze oorlogsopdracht (een vliegveld in Oost-Duitsland) tot in de puntjes. Onze formatievluchten zijn van een airshowkwaliteit. Ook tijdens de sportcompetities zijn we te duchten tegenstanders. En zelfs tussen pot en pint (af en toe!) staan we ons mannetje.
Nochtans is niet alles rozengeur en maneschijn. Zo eindigt mijn slalom op een watergladde landingsbaan in het vangnet, gelukkig zonder erg voor mens en machine. Meer dramatisch is echter een ongeval, waarbij één van onze jonge collega's om het leven komt. Volgetankt heeft zijn F-84F kort na het opstijgen te kampen met stuwkrachtverlies. Hij slaagt er niet meer in om zijn schietstoel te gebruiken. Een zwarte rookpluim op de horizon is voor ons het pijnlijke bewijs dat we een makker hebben verloren.

Verder verloopt onze eerste winter in Florennes zonder noemenswaardige problemen. Ondertussen zijn echter al wel de eerste piloten van het smaldeel begonnen met hun omscholing op Mirage V. Te vlug breekt het moment aan om afscheid te nemen van onze goeie ouwe F-84F. Begin april 1971 mag ik een adieutrip maken. Onze eerste halte is Gioia del Colle, gelegen in de hiel van Italië. Gedurende de vlucht van 2 uur 50 herinner ik mij nog alleen het pinkend navigatielicht van mijn formatieleider. We vliegen immers onafgebroken in de wolken. Na de landing stellen we een defect vast aan de micro-schakelaar van zijn landingsgestel. De Italiaanse mecaniciens vinden nog een bedrijfszeker onderdeel in één van hun vroegere F-84F's, die als vliegtuigmonument dienstdoet aan de ingang van de vliegbasis. Met één dag vertraging op het schema kunnen we onze tocht naar Centraal-Turkije verder zetten.
In de nabijheid van Konya, onze eindbestemming, is het nu mijn oude tante die wat moeilijk doet. Door één of ander elektrisch of hydraulisch probleem kan ik mijn luchtremmen niet meer intrekken. Dit euvel heeft een nadelige invloed op mijn brandstofvoorraad, die zienderogen slinkt. In een audio-omgeving van vooral Turkse radioprocedures kan ik mijn F-84F toch bijtijds aan de grond zetten. De Turkse mecaniciens herstellen de panne feilloos. Het defecte onderdeel, dat zich ergens in de staart bevindt, hebben ze op de basis in voorraad. Konya is trouwens ook een F-84F gebruiker. Met een dag vertraging wordt de terugreis via de Vesuvius en via Corsica aangevat, die volgens plan verloopt. Op het einde van de maand doe ik mijn laatste vlucht aan boord van de FU-113. Vanaf de volgende maand stappen we het supersonische tijdperk binnen. Voortaan zullen we bij een familiebezoek uit de verre Kempen de Mirage V kunnen tonen.
Dit korte videoverslag geeft een impressie over een formatievlucht op de dag dat het 2de smaldeel niet meer is toegewezen aan de NAVO op F-84F (1 maart 1971). Enkele videobeelden op het  schietveld van Diane en op het vliegveld van Solenzara in Corsica tijdens de eerste schietperiode op Mirage V (november,december 1971) kunnen tevens worden bekeken.