In de zomer van 1990, op een ogenblik dat Sadam Hoessein van zich doet spreken, krijg ik de toelating om het jaar nadien de airshow van de luchtmacht te organiseren. Eerder op het jaar heb ik daarvoor mijn kandidatuur gesteld. We hebben trouwens goede redenen om er iets speciaal van te maken. Op 01 september 1991 bestaan beide vliegsmaldelen 40 jaar. Tevens zal de F16 ook al 10 jaar in Kleine Brogel aanwezig zijn. De slogan van de vliegmeeting is bijgevolg gekend. Het spektakel echter inhoud geven is een ander paar mouwen.

Vermits we ervan overtuigd zijn dat de realisatie van een airshow een maandenlange en minutieuze voorbereiding vergt, beginnen we er vroeg genoeg mee. In september vormen we een coördinatiecomité dat de krijtlijnen uittekent en de werklast verdeelt. Door de vlotte samenwerking tussen het comité airshow, vliegveiligheid, smaldeeljubileum, technische en logistieke steun, telecommunicaties, transport en verkeer, veiligheid, publieke relaties en protocol, logement en expositie, infrastructuur, contracten en financiën, medische steun zal en moet de organisatie een topattractie worden. We beseffen dat we veel hooi op onze vork nemen indien we aan de samenstelling van het vliegprogramma beginnen. Ook om alle logistieke steun tot een goed einde te brengen, dient iedereen een tandje bij te steken. In september ontmoet ik toevallig Neil Anderson, de eerste testpiloot van de F16, en nodig hem uit als eregast. Tevens doe ik beroep op zijn diensten om de Thunderbirds te laten deelnemen. De uitnodigingen voor de andere patrouilles, de solo demonstraties en de deelnemers aan de statische tentoonstelling worden in voldoende aantallen verstuurd. Vermits de "peer-estroika" in volle ontwikkeling is, zouden we ook graag een vertegenwoordiger van het voormalige Warschau Pact laten deelnemen. Er wordt ook noeste arbeid verricht om de monumentvliegtuigen van Kleine Brogel van hun oorspronkelijke kleuren te voorzien. De jubileumsmaldelen mogen ook beiden elk één F16 in een speciaal plunje steken. Tijdens een tussenstop van een Spitfire laten we niet na om even de Belgische kokardes aan te brengen. De meest populaire jager uit de 2de wereldoorlog, en eerste vliegtuigtype gevlogen door het 23ste en 31ste smaldeel, kan zo immers een opgemerkte deelnemer worden. Een drietalig fotoboek maken over de 10 W Tac vraagt meer werk dan oorspronkelijk gedacht.

Begin maart 1991, na de recente beëindiging van de oorlog in de Golf, worden de eerste deelnames bevestigd. Bij het begin van de zomer is een groot deel van de organisatie rond. We zullen zes acrobatische patrouilles en een ruim aanbod van vliegtuigen in vlucht en op de grond aan het publiek kunnen tonen. Ook de Tsjecho-Slovaakse republiek zal van de partij zijn. Tijdens de persconferentie, met een eerder flauwe belangstelling van de Vlaamse pers, maak ik duidelijk dat onze vliegmeeting één van de grootste zal worden. De enige factor, die we niet onder controle hebben en die determinerend zal zijn voor het succes van de airshow, is de meteo.

Op het moment van de waarheid zijn de weergoden ons uitermate gunstig gezind. Op zaterdag verwennen we de spotters, die naar hartelust hun fototoestellen volproppen met unieke opnames. Op zondag 1 september komt het grote publiek aan de beurt. Onder een staalblauwe hemel en met een stralende zon tellen we nagenoeg 100.000 deelnemers: 80.000 binnen en 20.000 buiten de omheining. Het hoofdprogramma wordt majestueus geopend door de Thunderbirds. De show wordt afgesloten met een historische impressie door de twee jubileumvliegtuigen die de Spitfire escorteren. De airshowcoördinator heeft zijn handen vol gehad maar leverde een unieke prestatie, en met hem trouwens alle mannen en vrouwen van Kee Bie. Door hun voorbeeldige inzet verdienden zij het succes van deze airshow.
Onze ambitie, om de grootste vliegmeeting te organiseren die ooit in België heeft plaatsgevonden, wordt door weinigen tegengesproken. De afwezigen hadden beslist ongelijk. Met het comité airshow bleek de voorbereiding en de uitvoering perfect te hebben gewerkt. Het hele gebeuren had plaats op een veilige incidentloze manier. Zoals bij elke vliegmeeting hadden we waarschijnlijk ook wel een beetje geluk. Maar is het niet zo dat alleen de goede voetbalploegen geluk hebben?