HET SPEL VAN LIEFDE EN TOEVAL
Le jeu de l'amour et du hasard
van Pierre de Marivaux

Raamtheater op 't Zuid

Het spel van liefde en toeval vertelt over het plan waarbij Silvia de plaats inneemt van haar meid Lisette en Dorante ruilt met zijn knecht Arlequin.

Kern van het stuk is de angst en de onzekerheid omtrent de toekomstige levensgezel(lin). Elkeen wil zekerheid verwerven over het karakter, het voorkomen, de rang en stand van zijn tegenspeler in het huwelijksleven.
Het middel is het spel, het verwisselen van de rollen: de heer wordt de knecht die zich voorstelt aan de dame die voor hem werd voorbestemd, de dame wordt de meid die zo wil kennis maken met de heer die voor haar werd gekozen. De meid wordt dus een dame en de knecht een heer die meteen verkikkerd is op de dame die eigenlijk een meid is. Net zo wil het lot dat de knecht, die een heer is, zijn sociale rang op het spel wil zetten om de meid te huwen die eigenlijk een dame is en die net zo onverwacht, als de toevalligheden die vaak onze plannen doorkruisen, verliefd wordt op een 'knecht'.
In dit kluwen worden de manipulatoren gemanipuleerden. Persoonlijke trots en maatschappelijke status gaan aan 't wankelen, het gedroomde veilige bestaan komt in gevaar. Kwetsbaarheid, verweer, lichtgeraaktheid, verliefdheid, extase en lust, alles wordt door Marivaux in de weegschaal gegooid die radeloos haar evenwicht zoekt.

Lil. in de Gazet van Antwerpen van 18 mei 1990: “Raamtheater speelt lichtvoetige Mariveaux. Dit 18e-eeuwse kleinood wordt door regisseur Walter Tillemans uiterst precieus behandeld. Josef Svoboda doet de sprankelende geest van de rococo-komedie alle eer aan.”
Mark van Steenkiste in De Standaard van 4 mei 1990: “ 'Het Spel' is charmant en onderhoudend theater. De acteurs voelen zich merkbaar goed in het stijve en plechtige milieu waarin Mariveaux deze maskerade laat afspelen. Walter Tillemans slaagde erin om van dit literatuurmonument charmant en onderhoudend theater te maken.”
In De Nieuwe Gazet van 14 mei 1990: “De vader van de Lantera Magica, de Tsjech Josef Svoboda, maakt een gepast decor voor het voortdurend verstoppertje spelen van de geliefden. De hele voorstelling ademt preciositeit uit.”
P.V.C. in Het Nieuwsblad van 16 mei 1990: “ 'Het Spel van Liefde en Toeval': een degelijke afsluiter in het Raamtheater. Een schitterende An Nelissen, ze draagt de voorstelling op een prachtige manier.

Vertaling en regie: Walter Tillemans
Assistentie: Chris Janssens
Scenografie en belichting: Josef Svoboda
Kostuums: Sarka Hejnova
Choreografie: Jos Brabants
Muziek: Guy Verhelst
Productieleiding: Bert Hellemans
Met: Anneleen Cooreman, Eric Kerremans, John Willaert, Roger Van Kerpel, Jan Bijvoet, An Nelissen (89-90), Robert De la Haye (90-92), Marc Lauwrys (89-90), Christel Vanschoonwinkel (90-92), Jef De Smedt (90-91) en Guy Verhelst (clavecimbel)