SIBERIE
Siberien
van Felix Mitterer

't Klein Raamtheater

Familie!
Wat is dat voor een familie die een komplot tegen mij smeedt?...
Natuurlijk schoondochter, ik heb mijn heup gebroken!
Een klein breukje in de heup! En dan!
Is dat een reden om mij het genadeschot te geven?
Nu neem ik ook al die woorden over.
Die afschuwelijke woorden!...
Flink! Hou je taai! ... Ik wil het niet.
Ook het woord behendig wil ik niet!... Om te kotsen!...
Die luidsprekerberichten maken mij kapot!
Lieve senioren,
Wij feliciteren onze lieve medebewoner XY met zijn 86ste verjaardag die hij in volle kracht van geest viert!
Om te kotsen!...
Natuurlijk begrijp je dat niet!...
Anders had je me hier niet gebracht!
Had je me hier niet naar hier gedeporteerd!
Mijn tweede deportatie in dit leven.
De eerste naar Siberie!
Als krijgsgevangene.
De tweede naar hier!
Ook een Siberie!

In de monoloog van de jonge Oostenrijkse auteur Felix Mitterer vecht een oude man voor zijn leven en zijn waardigheid. Hij is door zijn kinderen in een tehuis gestopt waar alles netjes geregeld en verzorgd wordt. Zelfs zijn hond werd hem om hygiënische redenen afgenomen.
Siberie is opgebouwd als een drama in staties, van toenemende immobiliteit, gelatenheid, berusting, tot seniliteit, in een wereld die steeds maar kleiner wordt. Op het einde is de mens slechts een minuscuul plekje voorbehouden.

Wim Van Gansbeke in De Morgen van 16 maart 1993: “Kijken en luisteren naar de 78-jarige Luc Philips terwijl hij de monoloog Siberië speelt is als proeven van een oude kwaliteitswijn: niet echt verrassend maar van een intens genoegen en verbaasd dat hij geen greintje kurk heeft.”
Linda Berghmans in De Standaard van 19 maart 1993: “Philips in Siberië warm aanbevolen” “Hete vakmanschap van Luc Philips houdt de voorstelling op alle niveau fel en gevoelig.”
Lili Lebeau in de Gazet van Antwerpen van 20 maart 1993: “Siberië kan niet bogen op grote originaliteit of bijzondere literaire kwaliteiten. Toch blijft deze productie nawerken, wellicht door het schrijnend herkenbare van de situatie maar meer nog door de sobere, authentieke vertolking.”
Ingrid Vander Veken in De Nieuwe Gazet van 17 maart 1993: “Sir Philips zou dat in Engeland heten, daar kènt men zijn theatertradities. In het Raamteater ook. Je voelt dat Philips daar met liefde omringd wordt. Door regisseur Walter Tillemans, die hem altijd al graag als gastacteur vroeg. Door scenograaf Marc Cnops, die voor hem een mooi decor ontwierp.”

Regie: Walter Tillemans
Regie-assistentie: Gitt Bolsens
Vertaling: Walter Van den Broeck
Decor en kostuums: Marc Cnops
Muziek: Wannes Van de Velde
Piano en zangadvies: Guy Verhelst
Met: Luc Philips