scroogestartpagina

SCROOGE
naar A Christmas Carol
van Charles Dickens in een bewerking van Patrick Stewart

't Klein Raamtheater

Scrooge, de hebzuchtige en spijkerharde scherpslijper, wordt tijdens de kerstnacht bezocht door de geest van Marley, zijn overleden vennoot, en andere spoken. Deze nemen hem mee op een reis door zijn verleden, heden en toekomst. in de hoop dat de gierige en hatelijke oude man zijn leven betert. Ze dwingen hem de ogen te openen voor de heersende ellende. Zullen ze erin slagen om van de oude vrek een goed mens te maken?

De onvermoeibare nestor van het Vlaamse theater, Luc Philips, geeft in z'n eentje gestalte aan alle personages uit Dickens' kerstverhaal waarin de verschrikking van een mateloze hebzucht plaats moet ruimen voor menselijkheid en generositeit.

Na ontelbare verfilmingen (onder andere in Mickey Mouse en Muppets versie) nu een theaterversie van dit beroemde verhaal dat niet toevallig in de eindejaarsperiode werd gepland.

"Je bent veel te bang van de wereld. Al je idealen versmolten tot die ene grote wens: niet in opspraak te komen. Ik heb je grote verwachtingen één voor één zien wegvallen tot er nog maar één passie je overheerste: WINST"

G.S.E in De Morgen van 20 november 1995: “Luc Philips neemt niet alleen de rol van de chagrijnige vrek Scrooge voor zijn rekening, maar ook die van de andere personages, en dat zijn er al snel een tiental. Philips springt hier klassiek mee om: alle figuren krijgen een eigen aksent en mimiek mee, emoties veruiterlijkt hij in zorgvuldig gekozen poses en gebaren.”
Filip Decruynaere in Het Volk van 20 november 1995: “Tussen die getuigen uit het verleden waart Luc Philips als verteller. Maar Philips vertelt niet alleen, hij speelt ook alle personages. En hij doet dat meesterlijk: gedreven, met gevoel voor humor en nuance.”
Linda Berghmans in De Standaard van 22 november 1995: “Scrooge is een moralistische maar lichtvoetige vertelling met breekbare, gevoelige momenten, vol sentiment en nostalgie.”
Kris Lecomte in Het Nieuwsblad van 20 november 1995: “Philips weet het volk te boeien. Knap hoe hij met een klein gebaar, een subtiele gelaatsuitdrukking en een knipoog naar het publiek zijn personage gestalte geeft.”

Regie: Walter Tillemans
Assistentie: Gitt Bolsens
Vertaling: Walter Tillemans en Helmert Staepels
Scenografie: Walter Tillemans en Luc Daans
Belichting: Yehiel Orgal
Klank: Marianne Bolsens
Muziek: Oscar Dirk Bohnen
Met: Luc Philips

Speelperiode: van 16 november 1995 tot 6 januari 1996 en van 3 september tot 15 oktober 1996