REALPOLITIEK
van Umberto Simonetta

Zaal Hoogstraat

Arturo Corso ensceneert «Realpolitiek», een stuk van de Italiaanse auteur Umberto Simonetta. Wij vroegen aan de regisseur enkele woorden uitleg over deze in Vlaanderen veeleer onbekende auteur.

Men kan niet praten over de inhoud van een tekst, zonder te spreken over diegene die hem geschreven heeft. In het algemeen spreek ik niet graag over een persoon, ik zou liever hebben dat het publiek Umberto Simonetta ontdekte door zijn werk, of beter nog, hem persoonlijk ontdekt. Ik ken hem ongeveer 15 jaar. We ontmoeten elkaar vaak in verband met ons werk. Hij leidt het theater Gerolamo met zowat 300 plaatsen, dat zijn ruimte leent aan de beste talenten van het avant-garde theater, bij voorkeur Milanees. Simonetta is voor Milaan, wat Pasolini is geweest voor Rome. Als nauwkeurig observator van de Milanese realiteit, gebruikt hij bijna altijd het wapen van de satire; hij ironiseert over gemeenplaatsen van het zogenaamde "goede leven", en ontkracht zo deze vastgeroeste taal. De taal die hij gebruikt is van een ongelooflijke stimulerende juistheid. Het is en blijft de gesproken taal, maar daarom is ze zeker niet banaal. Integendeel, Simonetta laat haar steeds opnieuw herboren worden, het is daarom ook dat zijn boeken bij de hoogtepunten van de Italiaanse literatuur behoren. Diezelfde taal legt hij in de mond van de personages in zijn komedies, en het is heel eigenaardig om vast te stellen dat elk personage een eigen uniek taalgebruik heeft naargelang zijn sociale afkomst. De inhoud van zijn stukken, ook al zijn ze vaak in een komisch-satirisch kleedje gestoken, vinden hun oorsprong steeds in een nauwkeurige Marxistische analyse van het menselijk gedrag in onze samenleving.
Daardoor komt het dat zijn observaties hieromtrent vaak bitter zijn, en waarom zouden ze dat niet zijn, aangezien we in een wereld leven waar competitie de mensen tot de grootste verscheuringen drijft.
En dit is steeds aanwezig in de werken van Simonetta, maar zijn sarcasme is altijd doorspekt met een grote liefde voor diezelfde mensen. Het is nooit destructief, en laat steeds een open deur naar de hoop. Zijn liefdevolle momenten bereiken soms hoogtepunten van zachte poëzie. poëzie die de auteur altijd bereid is te doorbreken met een lach, om zijn publiek tot een rationele visie te brengen op zijn spektakels.

Realpolitiek vertrekt vanuit een conflict tussen een socialistische vader, minister van binnenlandse zaken in een of ander Europees land, en zijn linksgezinde dochter, om uiteindelijk uit te groeien tot een generatieconflict dat zich sinds de jaren '68 voordoet. (Het geval Donat Catin en zijn zoon heeft plaats gehad toen de tekst al geschreven was; je ziet hoe vooruitziend een auteur kan zijn!). Maar ik wil liever niet uitweiden over het verloop van het stuk, ik vind het onjuist het publiek het genoegen te ontnemen het stuk zelf te ontdekken. Ik kan enkel garanderen, ondanks het diabolische, het komische en het rationele amusement de ware protagonisten zijn van Realpolitiek."

Aldus Arturo Corso, die dit stuk in wereldcreatie brengt in het Raamtheater te Antwerpen.

Regie: Arturo Corso
Muziek: Lino Patumo
Decor: Mark Cnops
Kostuums: Trees Colruyt
Met: Anneleen Cooreman, Dirk van Dijk, Caroline van Gastel, Roger van Kerpel en John Willaert

Speelperiode: van 27 september tot en met 8 november 1980