MIJN KOUWE STEEN
My zinc bed
van David Hare

Raamtheater op 't Zuid

Victor Quinn, een vitale vijftiger, oud-communist en nu eigenaar van een doldraaiend, lucratief computerbedrijf is gehuwd met Elsa, een veel jongere vrouw met een drugsverleden en al wat daarbij komt. Hun huwelijk zit ondanks henzelf op een dood spoor.
Paul, een jonge talentvolle dichter, helaas alcoholieker in ontwenning, zeer kwetsbaar en totaal blut, wil een interview met deze computertycoon. Deze biedt hem echter een baan aan in zijn bedrijf.
Elsa en Paul raken passioneel verliefd op elkaar. Er ontstaat een relatie waar roes en schuldgevoel hand in hand gaan.
Mijn kouwe steen is opgebouwd rond de idee dat de mens, dat beschaafd menselijk dier, gedetermineerd is door zijn genen, sociaal milieu, geschiedenis, economie, toxicomanie, enz. Willen is nog geen kunnen. En de dood lost alles op.
Een lichtvoetige cynische dialoog draagt dit hopeloos gevecht tegen deze zoveel sterkere, haast onbewuste krachten. Het maakt van deze mensen haast naïeve, Don Quichotterige, helden.

PAUL: De bijeenkomsten van de AA zijn een discipline.
VICTOR: Uiteraard, ze zouden anders niet zo verslavend zijn.

VICTOR: Ik ken iemand die ermee kapte.
PAUL: Met de drank?
VICTOR: Nee. Met de AA. Veel moeilijker.

ELSA: Paul, jij bent niet aan drank verslaafd. Jij bent verslaafd aan schuld.

Regie: Julienne De Bruyn
Vertaling: Walter Tillemans
Decor: John Bogaerts
Regie-assistentie: Gitt Bolsens
Toneelmeester: Joris Wygers
Met: Chris Bus (Elsa Quinn), Jef Demedts (Victor Quinn) en Hans Ligtvoet (Paul Peplow)