MEVR KLEIN
van Nicolas Wright

't Klein Raamtheater

Een psychokomedie over een vrouw belust op psychodrama, Gesitueerd in 1934, bevinden we ons, gedurende een dag en een nacht, in de Londense studeerkamer van de 52-jarige Melanie Klein, kort nadat ze vernam dat haar zoon Hans gestorven is bij een val van een rots in de buurt van Budapest. Mevr. Klein vertrekt naar Budapest om de begrafenis bij te wonen. Paula, een vluchtelinge uit Berlijn en aanhangster van Kleins theorieën, zal op het huis letten en het zetwerk van een nieuw boek corrigeren. Melanie Klein is nog maar net de deur uit of Melitta, haar dochter en eveneens psychoanalyste, duikt op; angstig om te weten of haar moeder de brief las die zij haar schreef en waarin ze beweert dat Hans zelfmoord pleegde.

Nicholas Wright, Literary Manager bij het National Theatre in London, graaft in de verbitterde verhouding tussen Klein (1882-1960) en haar enige dochter en rivale Melitta. De kern van het stuk is de breuk tussen Mevr. Kleins privé en publiek leven: de briljante grensverleggende klinische psychologe die de moeder- kind relatie bestudeerde en de mislukte destructieve moeder die haar kinderen waarschijnlijk voor het leven tekende.

De grote kracht van Wright ligt hierin dat hij sympathiseert met moeder en dochter en dat hij Klein ook niet opvoert als een monster of messias, maar als een complexe persoonlijkheid die zowel beide kan zijn, een lachwekkend en een pijnlijk gevoelig persoon.

Drama zelf is psychoanalyse in werking. Maar Nicholas Wrights stuk, doorregen met humor en op een fijnzinnige manier gebruik makend van het psychoanalytisch jargon, toont dat er ook drama kan gevonden worden in het privé-leven van de analisten zelf.

W.S.B. in Het Nieuwsblad van 11april 1990: “Kritische kijk op de psychoanalyse” “Regisseur Walter Tillemans slaagt erin het maximum te halen uit de actrices die in dit praatstuk de juiste sfeer creëren en hun personages overtuigend tot leven brengen.”
Ingrid Vander Veken in De Nieuwe Gazet van 7 april 1990: “(…) als Mevr. Klein geen saaie of ontoegankelijke voorstelling is, dan is dat in hoge mate te danken aan de virtuoze manier waarop de auteur persoonlijke en professionele conflicten door elkaar laat lopen.”

Regie: Walter Tillemans
Assistentie: Gitt Bolsens
Vertaling: Patricia Niedzwiecki
Decor en kostuums: Marc Cnops
Muziek: Haydn
Productieleiding: Staf Vackier
Met: Julienne De Bruyn, Nora Tilley en Anke Helsen

Speelperiode: Van 5 april t.e.m. 16 juni 1990