DE LERAAR of Een schaduw op het bord
L'enseigneur
van Jean-Pierre Dopagne

't Klein Raamtheater

De leraar is een betoog van een leraar Franse literatuur.
Met veel idealisme was hij ooit aan zijn nobele zending begonnen in de hoop zijn pupillen in te wijden in de magie van het geschreven gedachtegoed. Maar al snel werd hij met een andere realiteit geconfronteerd. Het kan de leerlingen, eufemistisch gesproken, maar matig interesseren. Ook bij de collega's die zijn idealisme niet begrijpen vindt hij geen steun.
Na jaren van opgekropte frustratie volgt bij deze leraar geen "burn out" maar een explosie.
Op een dag zit in zijn boekentas geen Racine of Molière, maar wel een machinegeweer waarmee hij zijn klas van zelfgenoegzame lanterfanters neermaait.
Omdat men met deze brave idealist geen raad weet en men de celruimte voor zwaarder criminelen nodig heeft biedt de maatschappelijk assistent dit bezienswaardige 'monster', 'de massamoordenaar' een therapie aan: wordt acteur; reis het land rond en vertel de mensen uw verhaal.

Dat doet Roger Van Kerpel voor u. Zijn prachtprestatie is een must voor al wie betrokken is bij het onderwijs - leerlingen incluis.

Jean-Pierre Dopagne ontving in 1994 de Prijs der Letteren van de Franstalige Gemeenschap van België

" ... je voelt de ongerustheid om de situatie van een samenleving, de onze, om de culturele verbrokkeling die ze ondergaat, om het dovemansgesprek tussen de laatsten die de erfenis doorgeven en de jongeren die niet meer weten waarop zich te richten..."
(Jacques De Decker, Le Soir)

Marijke Hoflack in Gazet van Antwerpen, 27-1-96 " Bij momenten vergeet je dat Van Kerpel er alleen voor staat, zelfs in dat sobere decor met enkel een tafel en een stoel (...). Met ironie en gedoseerde emotie werkt Van Kerpel zich door dit subtiel gelaagde stuk."

Peter Anthonissen in De Morgen, 19-2-96: " Dit is psychologisch realisme volgens het boekje, met een leraar die meer is dan een eendimensionale moordenaar, en zelfs sympatie weet op te brengen voor de leerlingen die hij de dood heeft ingejaagd. Met veranderingen in stem en intonatie geeft Van Kerpel aan wie in zijn vertelling aan het woord is: De toneelspeler die in een vorig leven leraar was, een collega, of een van de leerlingen. Louter narratief doet de tekst zijn werk: Dopagne heeft voldoende wendingen ingebouwd om, samen met de prestatie van Van Kerpel, het verhaal bijna honderd minuten lang boeiend te houden. Vanwege de herkenbare thematiek verplicht voer als schoolvoorstelling (...). Deze productie bewijst echter uiteindelijk meer te zijn dat dat."

Regie: Julienne De Bruyn
Assistentie: Gitt Bolsens
Vertaling: Bart Vonck
Scenografie: Luc Daans en Marc Cnops
Met: Roger Van Kerpel

Speelperiode: van 5 januari tot 9 maart 1996, van 6 maart tot 26 april 1997 en van 29 maart tot 28 april 2001