startpagina

LA LOCANDIERA
van Carlo Goldoni

Raamtheater op 't Zuid

Mr. Goldoni stelt zijn stuk in zijn Memoires aldus voor:
We openden dus de 26e december met La Locandiera. Dit woord komt van Locanda, wat in het Italiaans hetzelfde wil zeggen als "pension". Om dit te vertalen zou je een titel moeten vinden in overstemming met het hoofdpersonage, en dat zou zonder twijfel "Een handig vrouwtje" moeten zijn.
Mirandolina houdt een pension in Florence; door haar schoonheid en haar geest wint ze, zonder het te willen, de sympathie van iedereen die bij haar logeert.
Van de drie vreemdelingen in het pension zijn er twee verliefd op haar, maar de Cavaliere Ripafratta, die niets voor vrouwen voelt behandelt haar grof en bespot zijn vrienden. Precies tegen deze lompe en onbehouwen man brengt Mirandolina al haar batterijen in stelling: zij houdt niet van hem, maar ze is gepikeerd en wil hem, uit eigenliefde en voor de eer van haar sekse, onderwerpen, vernederen en bestraffen. Zij begint met hem te vleien, doet alsof ze instemt met zijn gedrag en zijn misprijzen voor de vrouwen. Ze veinst dezelfde weerzin jegens de mannen, walgt van de twee vreemdelingen die haar achterna zitten. Ze komt alleen met plezier in de kamer van de Cavaliere: daar is ze er tenminste zeker van niet door zulke flauwe grapjes te worden lastig gevallen. Door zulke listen wint ze de gunst van de Cavaliere die haar begint te bewonderen en haar zijn vertrouwen waardig acht: hij ziet in haar een vrouw met gezond verstand die hij graag ziet komen. La locandiera maakt gebruik van deze gunstige ontwikkeling en verdubbelt haar attenties.
De gestrenge heer begint enkele gevoelens van erkenning te koesteren: hij sluit vriendschap met een, in zijn ogen, uitzonderlijke en respectabele vrouw. Hij verveelt zich in haar afwezigheid, zoekt haar op. In't kort: hij is verliefd.
Mirandolina kan haar geluk niet op; maar haar wraak is nog niet volmaakt: zij wil hem aan haar voeten zien. Ze slaagt erin, kwelt hem, bedroeft hem, brengt hem tot wanhoop en trouwt, onder de ogen van de Cavaliere, een man van haar stand.
Het succes van dit stuk was zo schitterend dat men het gelijk stelde -zelfs verkoos- boven al wat ik in dit genre al geschreven had, waarbij het nuttige aan het aangename gepaard werd. Carlo Goldoni, Parijs 1787

Regie: Walter Tillemans
Assistentie: Katri Vereecken
Vertaling: Frans Denissen en Hilde Rits
Decor: Marc Cnops
Muziek: Wannes Van de Velde
Met: An Nelissen, Eric Kerremans, Dirk Lavrysen, Roger Van Kerpel, John Willaert e.a.

Speelperiode: van 26 september tot 16 november 1996