KRAPP'S LAATSTE BAND
van Samuel Beckett

Raamtheater op 't Zuid

Een oudere man, Krapp, luistert op de avond voor zijn 69ste verjaardag naar een bandopname die hij 30 jaar geleden op zijn verjaardag heeft ingesproken, alvorens hij zijn nieuwe band wil inspreken.
Soms begrijpt hij niet dat de woorden op de band ooit de zijne waren. Nu eens luistert hij reamuseerd, dan weer geïrriteerd naar de jonge idioot die hij toen was, maar eigenlijk is hij op zoek naar één passage op de band: een onvergetelijk moment van liefde...

Men heeft Beckett te lang verkeerd bestempeld als na-oorlogs nihilistisch en absurdistisch auteur. Beckett durft inderdaad het meest verschrikkelijke onder ogen te komen: het gesukkel van de mens op aarde, de moeite die hij heeft om te leven, vooral wanneer de mens het leven ziet als een uitzichtloze kringloop die zich herhaalt door de eeuwen heen. En toch is de schriftuur van Beckett zalf op de wonde. met subtiele humor en tederheid duidt hij op de rijkdom van het leven: liefde. Liefde geeft het leven zin. Hoop geven is liefde geven. Beckett gaf niet alleen twee groene blaadjes van Vladimir en Estragon in Wachten op Godot, hij gaf ze aan de hele mensheid (Julien Schoenaerts).

Regie:Walter Tillemans
Vertaling: Dominique Wiche
Decor: Marc Cnops
Met: Julien Schoenaerts

Speelperiode: december 1995 - januari 1996