Actricestartpagina

ACTRICE VAN EEN ZEKERE LEEFTIJD OM DE VROUW VAN DOSTOJEVSKI TE SPELEN
van Edvard Radzinski

't Klein Raamtheater

Edvard Radzinski werd geboren in 1937 en volgde hogere studies in de geschiedenis te Moskou. Het Amerikaanse tijdschrift Back Stage noemt hem "de, in het Westen, meeste gespeelde Russische auteur na Tsjechov" en het Finse blad Uusi Suomi "de Russische Pirandello". Zijn klassieke vorming, uitzonderlijk in de USSR - en daarbij een passie voor het theater gekoppeld aan een talent als auteur - gaf aanleiding tot werken geďnspireerd door de grote mythes uit de literatuur, de oudheid, de geschiedenis. Nota van de schrijver: "ik schreef het al: ik heb het in mijn verwaten hoofd gehaald om een cyclus van toneelstukken te schrijven, als eerbetoon aan acteurs. Een liefdesverklaring aan het beroep van acteur, de toneelauteur die buigt voor de Acteur... Zijne Majesteit de Acteur. Ik probeerde stukken te schrijven voor acteurs van verschillende leeftijd. Dus, een cyclus. Het eerste deel van deze cyclus werd reeds opgevoerd: "Een aardige vrouw met een bloem en ramen op het noorden". Dit is het tweede deel. Een hulde aan de Oude Actrice. De inhoud: een repetitie. Door een sfeer te creëren van mysterie, raadselachtigheid, pijn ... dwingt de Regisseur een Actrice op rust een rol te spelen. Dat wil zeggen: de rol en haar leven te laten samenvallen. De eeuwige droom van de kunst: "En hier houdt de kunst op..." Als dat tijdens een voorstelling lukt, gebeurt datgene waarvoor het stuk werd geschreven: de Triomf van het Theater. En nog: geen alledaagse sleur! Een zitkamer in een tehuis voor invaliden en hoogbejaarden - in feite een repetitielokaal, waar dingen staan van verschillende stijlen en tijdperken, als hulpmiddelen voor de Actrice bij het spelen van haar herinneringen. De sfeer van de voorstelling: de illusie, de luchtspiegeling, de dromen van het theater." (Edvard Radzinski)

"Dit is het verhaal van een vrouw die haar kamernummer niet kent, en wij zijn niet zeker of zij een grote actrice op rust is of de grimeuse van de actrice ... Het is ook het verhaal van de man die zich voordoet als een acteur die een geesteszieke moet spelen die zich houdt voor Dostojevski. Het is een verhaal in de vorm van een matriochka (die Russische popjes die in elkaar passen) een echt theaterstuk met theater erin... Een verhaal over schizofrenie om op de bank bij de psychiater te belanden behalve dat de schizofreen liever onder de bank zit dan erop... behalve dat de actrice ondanks haar ouderdom nog heel aantrekkelijk is... behalve dat de geestesgestoorde misschien minder gek is dan zijn verzorgers... behalve dat dit verhaal geen verhaal van gekken is maar een echt liefdesverhaal... Zo mooi als een muur die valt." (Jacques Viala).

Ingrid Vander Veken in De Nieuwe Gazet/Het Laatste Nieuws van 26 februari 1991: “Julienne de Bruyn zet een vertederende actrice neer (…) tegenover haar staat Dirk Lavrysen die onbetwistbaar één van zijn totnogtoe beste prestaties levert.”
W.S.B. in Het Nieuwsblad van 26 februari 1991: “Regisseur Walter Tillemans is er in geslaagd Julienne De Bruyn en Dirk Lavrysen perfect op elkaar te laten inspelen. Het sober opgebouwde decor van Marc Cnops, dat bestaat uit met symboliek geladen elementen, sluit hier perfect bij aan. Wie niet afgeschrikt wordt door een indringend praatstuk mag deze voorstelling niet missen."

Regie: Walter Tillemans
Vertaling: Yves Bombay
Decor en kostuums: Marc Cnops
Grime en pruiken: Inge Hullaert
Met: Julienne De Bruyn en Dirk Lavrysen

Speelperiode: van 21 februari tot 30 maart 1991