Eugène Ionesco
(eig. Eugen Jonescu; 1912-1994) Roemeens-Frans toneelschrijver. Ionesco was een van de belangrijkste vertegenwoordigers van het absurd toneel. In zijn vroege eenakters, waaronder 'La cantatrice chauve' (1950) en 'La leçon' (1951), maakte hij gebruik van clichés en nonsens om de absurditeit van het menselijk bestaan uit te beelden. Ook wordt soms een belangrijke rol gespeeld door bepaalde voorwerpen, die zich in het verloop van de handeling hoe langer hoe sneller in aantal uitbreiden, zoals stoelen in 'Les chaises' (1952), koffiekopjes in 'Victimes du devoir' (1953) en meubels in 'Le nouveau locataire' (1955). Aanvankelijk werkt dit komisch, maar gaandeweg krijgt het iets angstaanjagends. Grote bekendheid kreeg Ionesco pas met vier avondvullende stukken waarin Bérenger optreedt, een sympathiek, 'menselijk' personage, waarmee de toeschouwer zich gemakkelijk kan identificeren: 'Tueur sans gages' (1958), 'Rhinocéros' (1959), 'Le piéton de l'air' (1962) en 'Le roi se meurt' (1962). In 1970 werd hij gekozen als lid van de Académie Française.
Bron: Softkey's Nederlandstalige Encyclopedie
in het Raamtheater