Zelfhulpgroep bipolair  (Manisch Depressief )


UPS & DOWNS    REGIO  BRUGGE

Ik voel me verloren, tot niets in staat, het kleinste probleem wordt een groot dat onoplosbaar is. Ik heb het gevoel dat de kennis die ik heb of had wegsmelt en dat er geen nieuw meer bijkomt. Ervaring is gestoeld op wat je in het verleden heb meegemaakt, maar als je niet meer weet wat je hebt meegemaakt bouw je geen ervaring op. Een probleem of iets dat je een tweede derde keer meemaakt, sta je er voor alsof je het voor de eerste keer is. Je weet in het geheel niet meer hoe je het de eerste keer hebt opgelost. Ik leer dus niet van mijn fouten daar ik mijn fouten niet meer herinner.

Mijn gedachten zijn ordeloos en hetzelfde komt steeds terug. Je ziet overal problemen en geen oplossing. Je kunt je niet ontspannen of ergens van genieten; ben mensenschuw. Gaat ze uit de weg omdat je niet weet wat zeggen en je bang bent dat als ze iets vragen of zeggen dat je ze niet begrijpt.

Ben het liefst alleen in bed maar voel me allerminst goed. Heb in mijn buik een raar gevoel, meer angstig wat me blokkeert, verstijfd. Als ik op ben weet ik mestal niet wat gedaan, sta daar maar gedachteloos zonder idee zoekend naar een boekje, vruchteloos zoeken naar een beter gevoel.

Ik heb het gevoel dat er nog iets meer aan de hand is dan het manisch-depressief zijn alleen. Dat veel en snel vergeten vind ik niet normaal. Heb nooit een sterk geheugen gehad. Mijn brein laat het rap afweten als het wat moeilijk wordt. Heb de indruk dat mijn hersenen maar een beperkte hoeveelheid informatie aankan en dat dan uitgeveegd wordt door een depressie zodat de hersenen terug opgevuld kunnen worden met nieuwe informatie.

Het is alsof dat de toegang tot de informatie in mijn hersenen bijna volledig is afgesloten. Om aan informatie te geraken is het zeer moeilijk, soms komt het in het geheel niet, soms in stukjes ofwel heel traag.

Het gewone dagelijkse leven kan ik niet aan. Alleen zou ik waarschijnlijk omkomen van de honger en er allang een eind aan gemaakt hebben.

Het gebrek aan kennis vind ik heel erg. Mijn werk heb ik zolang kunnen doen omdat anderen het grotendeels voor mij deden. Mijn bijdrage tot een bepaalde opdracht vind ik heel beperkt.

Ook mijn algemene kennis is heel beperkt. Vind dat ik wereldvreemd aan het worden ben. Zie de toekomst heel somber in daar ik mijn werk zal verliezen daar ik al zoveel ziek ben geweest. Weet niet hoe we het verder financieel zullen moeten rooien.
et huis ligt er verwaarloosd bij. Ofwel heb ik niet de kracht om het te doen ofwel weet ik niet hoe ik het moet doen ofwel weet ik niet aan wie ik het moet vragen.

Zit gevangen in mijn eigen schelp en kan er met anderen niet over praten.

Dit is geschreven op skireis (jaar 2005) waarin ik mijn kamer amper heb verlaten laat staan dat ik op mijn skilatten heb gestaan.