klik op geschiedenis om de vroegere ontwikkelingen van reflextherapie te ontdekken
Verdere ontwikkeling van de zonetherapie
De Amerikaanse art William Fitzgerald (1872 – 1942) lanceerde vergelijkbare ideeën in de Verenigde Staten. Beïnvloed door een bezoek aan Engeland in het begin van de 20e eeuw, observeerde hij dat het uitoefenen van directe druk een pijnstillend effect kon hebben. Hij leerde dat het toebrengen van druk op een vinger of een teen die een van de tien lichaamszones vertegenwoordigt, de pijn kon verminderen in het overeenkomstig deel van het lichaam. Dr. Fitzgerald noemde dit zonetherapie. Sommige van zijn tijdgenoten namen zijn theorie aan en gebruikten deze om ziektes te behandelen en om een patiënt bij een kleine ingreep te verdoven. Binnen de medische wereld ontstond een controverse over de theorie en na een korte bloeiperiode kregen moderne medicijnen en chirurgische ingrepen toch weer de voorkeur.
De ideeën van Fitzgerald werden begin 20e eeuw voortgezet door dr. Joseph Riley, zijn assistent. Ook de fysiotherapeut Eunice Ingham en anderen voegden hun eigen idee toe aan het eenvoudige concept van tien zones. Door de basisprincipes van zonetherapie op de voeten toe te passen, voegden zij drie nieuwe horizontale lijnen toe. Ook zij werkten tot in detail een kaart uit van de drukpunten op handen en voeten en de corresponderende lichaamsdelen.
In 1938 schreef Eunice Ingham haar baanbrekend boek “Stories the Feet Can Tell”, waarin de reflex van het lichaam werd onderzocht als een druk op de voeten werd uitgeoefend. Aan haar wordt het ontwikkelen en levend houden van de de ideeën van zonetherapie en reflexologie toegeschreven. Ingham leerde tijdens haar reizen door de Verenigde Staten, Canada en Europa duizenden mensen de praktijk van reflexologie.
De moderne reflexologie bloeit tegenwoordig overal ter wereld. In Groot-Brittannië zet Doreen Bayley het werk van Ingham voort en in Duitsland doet Hanne Marquardt hetzelfde. Tijdens de jaren 80 van de vorige eeuw zorgde de jezuïetenpriester Josef Eugster voor een revival van de oude Chinsese tradities in Azië op het gebied van voetmassages.
De relatie van voetreflextherapie met de Chinese filosofie (meridianenleer) en de relatie van voetreflextherapie met de Indische filosofie (chakraleer)
